Świętojerska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Świętojerska – jurydyka duchowna, istniejąca od XIV wieku do 1794 roku.

Opis

Była to jedna z dwóch (obok Dziekanii) najstarszych warszawskich jurydyk^[1]. Obejmowała grunty nadane XIV wieku przez księcia kanonikom regularnych przy kościele św. Jerzego w Warszawie^[2]. Obejmowała teren ograniczony obecnymi ulicami: Świętojerską, Franciszkańską, Sapieżyńską, Koźlą i Wałową^[2] (według innego źródła także niepołączony z nim wąski pas ziemi między ulicami Pawią i Dzielną do ulicy Karolkowej)^[3]. Nie posiadała jednak aktu erekcyjnego^[4] ani − tak jak inne jurydyki duchowe − władz samorządowych^[5].

W 1529 roku król Zygmunt I Stary nakazał czynszownikom jurydyki płacenie podatków Nowej Warszawie^[6]. W 1660 roku na terenie jurydyki znajdowały się 24 domy i 4 browary^[7]. W 1734 roku marszałek wielki koronny Franciszek Bieliński podporządkował mieszkańców jurydyki sądownictwu miejskiemu i obciążył podatkami na rzecz miasta^[7].

Tak jak pozostałe warszawskie jurydyki, Świętojerska została zniesiona w 1791 roku przez ustawę – Prawo o miastach, która zaczęła obowiązywać od 1794 roku^[8].

Przypisy

↑ Maria Bogucka, Maria Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Władysław Tomkiewicz, Andrzej Zahorski: Warszawa w latach 1526–1795. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 25. ISBN 83-01-03323-1.
↑ ^a ^b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 860. ISBN 83-01-08836-2.
↑ Tymoteusz Sawicki. Jurydyki i ratusze Warszawy. „Kronika Warszawy”. Zeszyt 11, s. 7, 1925.
↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 239. ISBN 978-83-62189-08-3.
↑ Maria Bogucka, Maria Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Władysław Tomkiewicz, Andrzej Zahorski: Warszawa w latach 1526–1795. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 244. ISBN 83-01-03323-1.
↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 860−861. ISBN 83-01-08836-2.
↑ ^a ^b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 861. ISBN 83-01-08836-2.
↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 300. ISBN 83-01-08836-2.

[1] Maria Bogucka, Maria Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Władysław Tomkiewicz, Andrzej Zahorski: Warszawa w latach 1526–1795. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 25. ISBN 83-01-03323-1.

[Encyklopedia860-2] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 860. ISBN 83-01-08836-2.

[3] Tymoteusz Sawicki. Jurydyki i ratusze Warszawy. „Kronika Warszawy”. Zeszyt 11, s. 7, 1925.

[4] Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 239. ISBN 978-83-62189-08-3.

[5] Maria Bogucka, Maria Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Władysław Tomkiewicz, Andrzej Zahorski: Warszawa w latach 1526–1795. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 244. ISBN 83-01-03323-1.

[6] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 860−861. ISBN 83-01-08836-2.

[Encyklopedia861-7] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 861. ISBN 83-01-08836-2.

[8] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 300. ISBN 83-01-08836-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]