Światowy Kongres Esperanto w 1905 roku – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Data | 7-12 sierpnia 1905 | ||
Uczestnicy | 688 | ||
|
I Światowy Kongres Esperanto w 1905 roku – pierwszy w historii Światowy Kongres Esperanto. Odbył się w Boulogne-sur-Mer we Francji w dniach 7-12 sierpnia 1905. Głównym pomysłodawcą i organizatorem kongresu był Alfred Michaux. W wydarzeniu uczestniczyło 688 esperantystów z 20 krajów. Kongres powstał na skutek sukcesu poprzedniego nieoficjalnego kongresu w 1904 w Calais.
Pierwszego dnia ustalono komitet organizacyjny, którego dowódcą został Ludwik Zamenhof. W trakcie kongresu ustanowiono Deklarację Buliońską - dokument historyczny stojący u podwalin ruchu esperanckiego[1]. Powstała również pierwsza wersja flagi esperanckiej. Zamenhof zaaprobował pomysł i wybrał pierwszych członków Komitetu Językowego. Pomysł corocznego kongresu spotkał się z aprobatą. Ustalono, że komitet organizacyjny na przyszły rok pozostanie taki sam, natomiast państwo, w którym odbędzie się drugi kongres wybrano później, po pierwszym kongresie[2].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Kongresowy bal kostiumowy.
- Wyjście z kongresu, w środku L. L. Zamenhof.
- Zamenhof i Michaux.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Enciklopedio de Esperanto. eventoj.hu. [dostęp 2021-03-21].
- ↑ Unua Universala Kongreso de Esperanto – 1905 [online], arkivo.esperanto-france.org, sierpień 2015 [dostęp 2021-03-25] (esperanto).