Żalnik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Żalnik – miejsce pochówku urn z prochami zmarłych[1]; także funkcjonująca nazwa takiej urny (popielnicy)[2].

Określenie żalnik pochodzi od słowa żal i określa miejsce pochówku urn z prochami zmarłych. Dotyczy ono cmentarza dla urn z okresu przedchrześcijańskiego[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Holly i Żółtak 2001 ↓, s. 443.
  2. żalnik – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2024-01-20] (pol.).
  3. Zgółka 2005 ↓, s. 250, t-50.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krystyna Holly, Anna Żółtak: Słownik wyrazów zapomnianych, czyli słownictwo naszych lektur. Warszawa: PWN, 2001.
  • Halina Zgółka: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2005.