Żalnik – Wikipedia, wolna encyklopedia
Żalnik – miejsce pochówku urn z prochami zmarłych[1]; także funkcjonująca nazwa takiej urny (popielnicy)[2].
Określenie żalnik pochodzi od słowa żal i określa miejsce pochówku urn z prochami zmarłych. Dotyczy ono cmentarza dla urn z okresu przedchrześcijańskiego[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Holly i Żółtak 2001 ↓, s. 443.
- ↑ żalnik – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2024-01-20] (pol.).
- ↑ Zgółka 2005 ↓, s. 250, t-50.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krystyna Holly, Anna Żółtak: Słownik wyrazów zapomnianych, czyli słownictwo naszych lektur. Warszawa: PWN, 2001.
- Halina Zgółka: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2005.