(410) Chloris – Wikipedia, wolna encyklopedia

(410) Chloris
Odkrywca	Auguste Charlois
Data odkrycia	7 stycznia 1896
Numer kolejny	410
	Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność; obiektu	Pas główny
Półoś wielka	2,7285 au
Mimośród	0,2365
Peryhelium	2,0830 au
Aphelium	3,3739 au
Okres obiegu; wokół Słońca	4 lata 186 dni 5 godzin
Średnia prędkość	18,03 km/s
Inklinacja	10,92°
	Charakterystyka fizyczna
Średnica	123,57 km
Okres obrotu	(32 h 30 min) h
Albedo	0,0554
Jasność absolutna	8,3m
	Multimedia w Wikimedia Commons

(410) Chloris – planetoida z grupy pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 4 lat i 186 dni w średniej odległości 2,73 j.a. Została odkryta 7 stycznia 1896 roku w Observatoire de Nice w Nicei przez Auguste Charloisa. Nazwa planetoidy pochodzi od Chloris, bogini kwiatów i uosobienie wiosny w mitologii greckiej. Przed jej nadaniem planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (410) 1896 CH.

Zobacz też