(718) Erida – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 29 września 1911 |
Numer kolejny | 718 |
Oznaczenie tymczasowe | 1911 MS |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 3,0575 au |
Mimośród | 0,2003 |
Peryhelium | 2,4449 au |
Aphelium | 3,6701 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 5 lat 127 dni 19 godzin |
Średnia prędkość | 17,04 km/s |
Inklinacja | 6,93° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 72,94 km |
Okres obrotu | (17 h 26 min 49 s) h |
Albedo | 0,0399 |
Jasność absolutna | 9,6m |
(718) Erida – planetoida z pasa głównego okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 128 dni w średniej odległości 3,06 au. Została odkryta 29 września 1911 roku w Obserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu przez Johanna Palisę. Nazwa planetoidy pochodzi od imienia córki amerykańskiego astronoma Armina Otto Leuschnera. Przed jej nadaniem planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (718) 1911 MS.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (718) Erida w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (718) Erida w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (718) Erida w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)