(870) Manto – Wikipedia, wolna encyklopedia

(870) Manto
Odkrywca	Max Wolf
Data odkrycia	12 maja 1917
Numer kolejny	870
Oznaczenie tymczasowe	1917 BX
	Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność; obiektu	Pas główny
Półoś wielka	2,3215 au
Mimośród	0,2651
Peryhelium	1,7061 au
Aphelium	2,9371 au
Okres obiegu; wokół Słońca	3 lata 197 dni
Średnia prędkość	19,54 km/s
Inklinacja	6,19°
	Charakterystyka fizyczna
Średnica	13,683 km
Albedo	0,216
Jasność absolutna	11,7m
	Multimedia w Wikimedia Commons

(870) Manto – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 3 lat i 197 dni w średniej odległości 2,32 au. Została odkryta 12 maja 1917 roku w Landessternwarte Heidelberg-Königstuhl w Heidelbergu przez Maxa Wolfa. Nazwa pochodzi od wróżki Manto z mitologii greckiej. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (870) 1917 BX.

Zobacz też