French
Deutsch107 Batalion Schutzmannschaft – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1943 |
| Rozformowanie | 1944 |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
107 Batalion Schutzmannschaft – jednostka zmilitaryzowana niemieckiej policji Schutzmannschaft, podległa dowództwu niemieckiemu, utworzona w listopadzie roku 1943 we Włodzimierzu Wołyńskim.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Od czasu, gdy wiosną 1943 zdezerterowali ukraińscy policjanci, Niemcy zaczęli zwiększać ilość polskiej policji na Wołyniu. Policjanci byli rozrzuceni początkowo w małych grupach po różnych posterunkach, nie tworzyli większej, zwartej formacji. Dopiero w listopadzie 1943 z tych luźnych formacji utworzono 107 batalion. W jego skład wchodziło 450 Polaków z Wołynia, dowodzonych przez kadrę niemiecką. Ich wstępowanie do formacji okupanta niemieckiego nie wynikało z pobudek politycznych czy ideologicznych, ale z chęci walki w obronie własnego narodu przed atakami ze strony Ukraińskiej Powstańczej Armii. Jak pisze Grzegorz Motyka, „na Kresach inaczej niż w centralnej Polsce patrzono na służbę w policji pomocniczej. To, co w Krakowskiem czy Lubelskiem było zdradą, na Wołyniu - mimo werbalnych potępień podziemia - traktowano jako próbę obrony przed terrorem UPA. O tym zatem, czy ktoś był, czy nie był kolaborantem, decyduje nie sama obecność w tej czy innej formacji, ale to, w jaki sposób wypełniał on polecenia niemieckich władz”[1].
Zdaniem Władysława i Ewy Siemaszków, batalion 107 powstał po lipcu 1943 i po przeszkoleniu został wysłany na Żytomierszczyznę z zadaniem ochrony linii kolejowych i walki z sowiecką partyzantką. W grudniu 1943 powrócił na Wołyń, do Maciejowa, gdzie pełnił służbę wartowniczą[2].
W styczniu 1944 po rozbrojeniu podoficerów i oficerów niemieckich batalion przeszedł w całości w szeregi oddziałów Armii Krajowej[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- 202 Batalion Schutzmannschaft
- Policja Polska Generalnego Gubernatorstwa
- Ukraińskie bataliony Schutzmannschaft
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grzegorz Motyka: Kolaboracja na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej. niniwa22.cba.pl. [dostęp 2024-02-19].
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 2, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 1077-1078, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ Józef Turowski: Pożoga: Walki 27 Wołyńskiej Dywizji AK (Polish Edition). PWN, s. 154-155. ISBN 83-01-08465-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- G. Motyka, M. Wierzbicki "Polski policjant na Wołyniu" (K.H "Karta" nr. 24, 1998 r.)
- W. Filar "Wołyń 1939-1944. Eksterminacja czy walki polsko-ukraińskie"
.svg){kind=small}