10 Dywizja Pancerna (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

10 Dywizja Pancerna
10. Panzer-Division
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1943

Dowódcy
Pierwszy

gen. wojsk panc. Ferdinand Schaal

Ostatni

gen. por. Friedrich Freiherr von Broich

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

Grupa Armii Północ, 4 Armia, 2 Armia, 2 Grupa Pancerna i 4 Grupa Pancerna

Znaki taktyczne (1939, 1940 i 1941-1943)
Działo samobieżne Hummel z widocznym znakiem taktyczny 10 DPanc.

10 Dywizja Pancerna (niem. 10. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej, uczestniczyła w agresji na Polskę, ataku na Związek Radziecki i walkach z aliantami zachodnimi.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Dywizja została sformowana zgodnie z rozkazem z dnia 1 kwietnia 1939 w Pradze i wyposażona w sprzęt zdobyty po zajęciu Czechosłowacji.

W trakcie kampanii wrześniowej wchodziła w skład odwodu Grupy Armii Północ, po zakończeniu walk w Polsce przerzucona na zachód.

W trakcie kampanii francuskiej walczyła na terenie Francji w składzie kolejno 4 i 2 Armii, m.in. 26 maja 1940 zdobywa twierdzę i port Calais. Po zakończeniu walk pozostawała na terenie Francji do lutego 1941 roku.

Następnie została przerzucona do Niemiec, aby w czerwcu 1941 roku wejść w skład 2 Grupy Pancernej a następnie 4 Grupy Pancernej. W składzie tych grup wzięła udział w ataku na ZSRR, walcząc w składzie Grupy Armii Środek. Walcząc pod Mińskiem, Smoleńskiem i pod Moskwą. Na froncie wschodnim walczyła do kwietnia 1942 roku.

W maju 1942 roku została przerzucona do okupowanej Francji, gdzie w sierpniu 1942 roku wzięła udział w walkach pod Dieppe.

W grudniu 1942 roku została przerzucona do Tunezji, gdzie walczyła przeciwko wojskom amerykańskim. W maju 1943 roku została całkowicie rozbita przez wojska amerykańskie i przestała istnieć.

Oficerowie dowództwa dywizji

[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy dywizji[1]
  • gen. wojsk panc. Ferdinand Schaal (1939–1941)
  • gen. por. Wolfgang Fischer (1941–1943)
  • gen. por. Friedrich Freiherr von Broich (1943)

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1939:

  • 8 pułk pancerny (Panzer-Regiment 8)
  • 86 zmotoryzowany pułk piechoty (Infanterie-Regiment 86 (mot.))
  • 2/29 pułku artylerii (II. / Artillerie-Regiment 29)
  • 1/8 pułku rozpoznawczy (I. / Aufklärungs-Regiment 8)

Skład w 1940:

  • 4 Brygada Pancerna (Panzer-Brigade 4)
    • 7 pułk pancerny (Panzer-Regiment 7)
    • 8 pułk pancerny (Panzer-Regiment 8)
  • 10 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 10)
    • 69 pułk strzelców (Schützen-Regiment 69)
    • 86 pułk strzelców (Schützen-Regiment 86)
    • 706 ciężka kompania broni wsparcia piechoty (Schwere Infanterie-Geschütz-Kompanie 706)
  • 90 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 90)
  • 90 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 90)
  • 90 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 90)
  • 90 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 90)
  • 90 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 90)

Skład w 1943:

  • 7 pułk pancerny (Panzer-Regiment 7)
  • 10 Brygada Grenadierów Pancernych (Panzergrenadier-Brigade 10)
    • 69 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 69)
    • 86 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 86)
  • 90 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 90)
  • 10 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 10)
  • 302 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 302)
  • 90 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 90)
  • 49 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 49)
  • 90 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 90)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]