2018 VG18 – Wikipedia, wolna encyklopedia

2018 VG18
Ilustracja
Orbita 2018 VG18 w Układzie Słonecznym
Odkrywca

Scott Sheppard
David Tholen
Chad Trujillo[1][2]

Data odkrycia

10 listopada 2018[2]

Charakterystyka orbity (2022-01-21)
Przynależność
obiektu

TNO[3]

Półoś wielka

81,69 ± 0,03[3] au

Mimośród

0,5307 ± 0,0004[3]

Peryhelium

38,34 ± 0,03[3] au

Aphelium

125,04 ± 0,04[3] au

Okres obiegu
wokół Słońca

738,4 ± 0,4[3] lat

Inklinacja

24,28[3]°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

ok. 500[1] km,
ok. 884(?)[4] km

Jasność absolutna

3,94 ± 0,52[3]m

2018 VG18 – duży obiekt transneptunowy odkryty w 2018 roku.

Odkrycie i nazwa

[edytuj | edytuj kod]

Został odkryty 10 listopada 2018 przez Scotta Shepparda, Davida Tholena i Chada Trujillo podczas poszukiwań planety X za pomocą teleskopu Subaru[1] (potwierdzone na początku grudnia 2018 za pomocą teleskopu Magellana).

Odkrywcy nadali jemu nieoficjalną nazwę „Farout”[1].

Orbita

[edytuj | edytuj kod]

Szacowana na 120 au odległość obiektu od Słońca czyniła go w czasie odkrycia najdalszym zaobserwowanym ciałem Układu Słonecznego[1], okrążającym słońce po orbicie około 3,5 razy większej niż Pluton[5]. Istnieje hipoteza, iż tak obszerna orbita jest efektem oddziaływania grawitacyjnego hipotetycznej Planety X[5].

Właściwości fizyczne

[edytuj | edytuj kod]

Obiekt ma ok. 500 km średnicy, sferyczny kształt i różowy odcień, który zazwyczaj jest efektem występowania dużej ilości lodu[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Discovered: The most-distant solar system object ever observed. carnegiescience.edu, 2018-12-17. [dostęp 2018-12-19]. (ang.).
  2. a b Gareth V. Williams. 2018 VG18. „Minor Planet Electronic Circulars”. 2018-Y14, 2018-12-17. Minor Planet Center. ISSN 1523-6714. (ang.). 
  3. a b c d e f g h 2018 VG18 w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [dostęp 2022-04-13].
  4. Wm. Robert Johnston: List of Known Trans-Neptunian Objects. Johnston's Archive, 2021-08-29. [dostęp 2021-11-16]. (ang.).
  5. a b A new dwarf planet called Farout is the most distant we’ve ever seen. New Scientist. [dostęp 2018-12-26]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]