3001: Odyseja kosmiczna – finał – Wikipedia, wolna encyklopedia

3001: Odyseja kosmiczna - finał

3001: The Final Odyssey

Autor	Arthur C. Clarke
Typ utworu	fantastyka naukowa
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Wielka Brytania
Język	angielski
Data wydania	1997
Wydawca	Voyager Books
Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego	1997
Wydawca	Amber
poprzednia 2061: Odyseja kosmiczna następna brak

3001: Odyseja kosmiczna – finał (tyt. oryg. 3001: The Final Odyssey) – powieść fantastycznonaukowa autorstwa Arthura C. Clarke′a, ostatnia część cyklu Odyseja kosmiczna.

Akcja toczy się w roku 3001. Głównym bohaterem jest tutaj Frank Poole, astronauta zabity przez HALA 9000 podczas kosmicznego spaceru w filmie 2001: Odyseja kosmiczna. Zostaje on odnaleziony w Pasie Kuipera przez załogę kosmicznego holownika „Goliath” i dzięki technologii przełomu III i IV tysiąclecia przywrócony do życia. Następnie poznaje świat roku 3001, świat, w którym możliwe jest bezpośrednie połączenie ludzkiego mózgu i komputera, ludzkość nauczyła się sterować bezwładnością ciał i wykorzystywać tę wiedzę do błyskawicznych podróży, a nad Ziemią górują cztery kosmiczne windy, w jednej z nich zamieszka Poole. Postanawia on rozwiązać zagadkę monolitów (do których doszedł odkryty w 26 stuleciu monolit „zerowy”, AMT 0, który w filmie 2001: Odyseja kosmiczna umożliwił praludziom rozwój). W tym celu udaje się na księżyc dawnej planety Jowisz, a obecnie małej gwiazdy Lucyfera, Ganimedesa. Stamtąd wyrusza na Europę, gdzie kontaktuje się z Halmanem, istotą złożoną z dawnych towarzyszy ze statku Discovery Davida Bowmana i HALA 9000. Dowiaduje się od nich, że monolit jest tak naprawdę jednym wielkim komputerem zaprogramowanym przez wysoko rozwiniętą cywilizację w celu pełnienia pieczy nad rozwojem pośledniejszych cywilizacji. Okazuje się jednak, że monolit dostaje polecenie zniszczenia cywilizacji ludzkiej, jako zbyt agresywnej i niebezpiecznej, jaką okazała się tysiąc lat wcześniej w Odysei kosmicznej 2001 i 2010. Aby temu zapobiec, Poole przy pomocy Halmana próbuje zainfekować monolit na Europie komputerowym wirusem. Próba okazuje się udana, gdy monolity zaczynają się mnożyć, by zasłonić ludzkości światło Słońca i w ten sposób skazać ją na zagładę, wszystkie w jednym momencie znikają. Osobowość Halmana zostaje zachowana na specjalnej petabajtowej kostce, niestety kostka zostaje również zainfekowana i trafia do „Lochu”, specjalnego magazynu na Księżycu, w którym są przechowywane najbardziej niebezpieczne wytwory ludzkości.