541 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rządzący państwami w 541

[ Edytuj tabelę ]
Cesarz Bizancjum	527 Justynian I Wielki 565
Cesarz Chin	502 Liang Wudi 549
Król Essexu	527 Aescwine 587
Król Franków	511 Childebert I 558 534 Teodebert I 548 511 Chlotar I 561
Cesarz Japonii	539 Kinmei 571
Król Kentu	522 Eormenric 560
Patriarcha Konstantynopola	536 Menas 552
Władca Korei	531 Anwŏn 545
Król Mercji	501 Cnebba (?) 566
Król Munsteru	527 Crimthann 547
Król Ostrogotów	540 Ildibald 541 541 Eraryk 541 541 Totila 552
Papież	537 Wigiliusz 555
Król Persji	531 Chosrow I 579
Król Wizygotów	531 Teudis 548

Rok 541 / DXLI

stulecia: V wiek ~ VI wiek ~ VII wiek
lata: 531 « 536 « 537 « 538 « 539 « 540 « 541 » 542 » 543 » 544 » 545 » 546 » 551

Wydarzenia

25 maja – Eraryk został królem Ostrogotów.
Na front wojny bizantyjsko-perskiej został wysłany wódz bizantyjski, Belizariusz.
Plemienną federacją Ujgurów zaczęli rządzić Heftalici.
Totila, nowy król Ostrogotów, rozpoczął odbijanie Italii z rąk wschodniorzymskich.
Wybrano ostatniego konsula rzymskiego, którym był Anicius Faustus Albinus Basilius.
Początek pandemii dżumy (tzw. dżuma Justyniana), która objęła większość Europy, Afrykę Północną oraz Azję Południowo-Zachodnią i Centralną.

Sui Wendi, cesarz chiński w latach 584–604, który ponownie zjednoczył podzielone od wieków Chiny i w tej formie państwo przetrwało z krótkimi przerwami po dziś dzień.

Eraryk, król ostrogocki obrany w tym samym roku. Zgładzony na rozkaz Totili, ku któremu przychyliła się druga część starszyzny gockiej
Ildibald, król Ostrogotów w latach 540–541, zamordowany przez służącego