5Y3 – Wikipedia, wolna encyklopedia

5Y3 – lampa elektronowa zaprojektowana w 1935 r. przez Radio Corporation of America. Duodioda prostownicza - kenotron pełnookresowy, dioda próżniowa, żarzona bezpośrednio. Dioda stosowana w lampowych odbiornikach radiowych oraz lampowych wzmacniaczach gitarowych, wzmacniaczach elektroakustycznych i podobnych urządzeniach elektrycznych. Późniejsze wersje diody prostowniczej, o zmienionej obudowie, nosiły oznaczenie 5Y3G oraz 5Y3GT^[1]. W pierwszych latach po II wojnie światowej w Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR) w Dzierżoniowie produkowano lampy oznaczone jako 5Y3GN^[2].

• napięcie żarzenia – 5 V
• prąd żarzenia – 2A
• maksymalne dopuszczalne napięcie zwrotne – 1400 V
• maksymalny prąd szczytowy dla każdej anody – 0,4 A

• Schemat radioodbiornika Aga 1651 z lampą 5Y3G. [dostęp 2011-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-14)].