Ablacja (topnienie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: inne znaczenia wyrazu „ablacja”.

Ablacja, topnienie – proces ubywania śniegu i lodu tworzącego lodowce, lód pływający lub pokrywę śnieżną w efekcie topnienia, sublimacji albo erozji mechanicznej^[1].

Czynnikami wywołującymi ablację mogą być:

• insolacja (nasłonecznienie),
• działanie ciepłych mas powietrza,
• opady deszczu,
• ciepło geotermalne
• ciśnienie lodu i tarcie
• działalność wód lodowcowych.

Ablacja może zostać przyśpieszona na powierzchni lodowca w wyniku jego pokrycia gruzem (np. morena supraglacjalna in. morena powierzchniowa, materiał obrywów skalnych, materiał lawinowy czy wytapiana morena inglacjalna), gdyż materiał skalny o wiele niższym niż lód albedo absorbuje energię promieniowania słonecznego i oddaje ciepło, topiąc przyległy do okruchów skalnych lód.