Adolf Lortsch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adolf Lortsch (ur. w 1883 r. w Okuniewie, zginął 21 czerwca 1940 r. w Palmirach) – polski ziemianin, biznesmen, właściciel pól naftowych w Czeczenii oraz miasta Grozny przed I wojną światową^[1], rządca majątku w Grodzisku^[2].

Syn Piotra i Barbary z Andrzejewskich. Miał troje rodzonego rodzeństwa: Ludwikę Wandę – żonę gen. Modesta Romiszewskiego, Janinę – żonę znanego cyklisty Mieczysława Horodyńskiego, oraz Henryka. A także dwoje przyrodniego: Jadwigę Rudnicką za Adolfem Zambrzyckim i Mariana Rudnickiego.

Ojciec Adolfa, Piotr, był udziałowcem w cukrowni w Kalniku (Ukraina). Przeniósł się stamtąd do majątku w Okuniewie pod Warszawą. To tutaj urodził się w 1883 roku Adolf^[1]. Lortsch w 1905 roku powrócił do Polski z zagranicznej edukacji i po śmierci ojca przejął majątek w Grodzisku. W ciągu dwóch lat zaprzepaścił majątek i popadł w długi^[2]. Przez jakiś czas mieszkał w folwarku swojej siostry – Jadwigi Zambrzyckiej – w Kupientynie^[2]. Później Lortsch udał się do Kijowa, gdzie pracował w fabryce maszyn rolniczych Johna Fowlera^[2]. W Kijowie poznał Marię Pietrowną Bilik, wdowę po baronie von Budbergu. Kobieta odziedziczyła po baronie miasto Grozny oraz część Czeczenii z licznymi polami naftowymi. Wkrótce Maria stała się żoną dużo młodszego Lortscha^[2]. Po ślubie małżeństwo wyjechało do Kisłowodzka, gdzie Lortsch w 1913 roku został prezesem Towarzystwa Kaukaskiego^[1][2]. W 1917 roku do miasta wtargnęli bolszewicy, a Lortschowie uciekli do Nicei. Pełnił on tam funkcję konsula honorowego Rzeczypospolitej Polskiej. Po śmierci żony w 1931 roku^[1] wrócił do Polski i zamieszkał u siostry w majątku w Kupientynie^[2], a później w Hotelu Wiedeńskim w Warszawie – własności jego siostry. Został aresztowany 3 maja 1940 roku przez hitlerowców i oskarżony o szpiegostwo i współpracę z Anglikami^[1]. 21 czerwca został rozstrzelany w Palmirach^[2]. Spoczywa na cmentarzu w Palmirach pod numerem 274m, mogiła XVII, krzyż 59^[1].

Losy Adolfa Lortscha, pod nazwiskiem Ryszard Denhoff, zostały opisane w powieści Panicz Heleny Mniszek^[2].

• Tomasz Kalita, Mniszkówna, Unicorn, 1993