Adrian Lamo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł należy dopracować:

od 2012-08 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
→ poprawić styl – powinien być encyklopedyczny.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Adrian Lamo

Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1981 Boston
Data i miejsce śmierci	14 marca 2018 Wichita
Zawód, zajęcie	haker, cracker
Multimedia w Wikimedia Commons

Adrian Lamo (ur. 20 lutego 1981 w Bostonie, zm. 14 marca 2018 w Wichita^[1]) – amerykański informatyk, programista, jeden z najbardziej znanych członków społeczności hakerów i równocześnie jeden z najsławniejszych crackerów^[2]. Znany był z licznych włamań do systemów komputerowych takich instytucji i firm jak Yahoo!, AOL Time Warner, MCI WorldCom, Microsoft, National Security Agency i The New York Times^[3][4].

W społeczności hakerów postrzegany był przez niektórych jako jeden z najlepszych specjalistów od wykrywania zależności między pozornie niezwiązanymi z sobą zdarzeniami w złożonych sieciach komputerowych. Choć jego dążenia dotyczyły głównie bezpieczeństwa komputerowego, uważał, że te same słabostki dające mu możliwość ciągłego włamywania się do systemów, znajdują się także w innych niezwiązanych z komputerami aspektach świata.

Nazywany był często „bezdomnym hakerem”, który to tytuł otrzymał w związku ze swoim stylem życia. Mieszkał jako dziki lokator w opuszczonych budynkach, często zmieniał miejsce pobytu, podróżując po całych Stanach Zjednoczonych pociągami i autobusami, z dobytkiem mieszczącym się w jednym plecaku. Prowadził poszukiwania słabych punktów w sieciach komputerowych z kafejek internetowych, komputerów w bibliotekach i na uniwersytetach.

Mimo że przeprowadzał oceny bezpieczeństwa sieci dla kilkunastu dużych firm i instytucji, zawsze odmawiał pobierania pieniędzy za swoje usługi. Zapytany przez media, czy kiedykolwiek przyjął zapłatę od swoich klientów, wyjaśnił, że raz, w trakcie pracy dla Excite@Home, przyjął butelkę wody mineralnej za 50 centów, bo bardzo chciało mu się pić.

W wywiadzie z Kevinem Poulsenem, zamieszczonym na stronie internetowej SecurityFocus 26 marca 2002 r., Lamo przyznał się do włamania do komputerów New York Times. Po zapoznaniu się z tym artykułem^{[potrzebny przypis]} New York Times wniósł oskarżenie i w maju 2002 r. prokurator federalny z Nowego Jorku rozpoczął dochodzenie, a w sierpniu 2003 roku^[5] wystawił za Adrianem Lamo list gończy. Po kilku dniach ukrywania się, 9 września w Sacramento Lamo dobrowolnie oddał się w ręce oficerów FBI. 8 stycznia 2004 r. rozpoczął się proces o popełnienie przez Lamo „przestępstwa komputerowego”. a 15 stycznia 2004 r. sąd skazał go na 24 miesięcy dozoru sądowego i 6 miesięcy aresztu domowego.

W trakcie odbywania kary Lamo zajął się dziennikarstwem i fotografiką. Jako powód takiej zmiany zainteresowań podał:

Po odbyciu kary Lamo zajmował się pisaniem artykułów dla gazety „American River Current” z siedzibą w Sacramento oraz okazjonalnie dla innych czasopism w USA.

Krytycy często określają Lamo jako poszukiwacza taniej popularności lub po prostu zwykłego przestępcę. Sam Lamo systematycznie odmawiał jakichkolwiek komentarzy na temat swojej działalności i nie zajmował się publicznym odpieraniem ataków na swoją osobę. Jego jedyną odpowiedzią na zarzuty, że jego wypowiedzi i publikacje sztucznie upiększają zwykłe przestępstwa było stwierdzenie:

Prace Lamo są w większości nieopublikowane, jednak krążą wśród małej grupy specjalistów z dziedziny zabezpieczeń systemów komputerowych. Ludzie ci starają się zebrać informacje o sposobach, jakimi Lamo łatwo penetrował pozornie dobrze zabezpieczone sieci. Istnieją także amatorscy poszukiwacze jego mniej znanych operacji, starający się odnaleźć je po charakterystycznym dla Lamo stylu pracy.

Opublikowane dotąd wyniki działań Lamo nie są zbyt wiarygodne, gdyż wszystkie one rozbijają się o odmowę dokładnego opisania tych działań przez samego Lamo. Jego typową odpowiedzią na pytanie o stosowane przez niego techniki włamań było stwierdzenie: „Kieruje mną wiara”.

W 2010 Lamo nawiązał kontakt z Chelseą Manning, analityczką wywiadu służącą w United States Army. Haker, gdy dowiedział się od Manning, że ta przekazała 250 tysięcy tajnych dokumentów wywiadu amerykańskiego portalowi WikiLeaks, wydał ją FBI. Po skazaniu Manning na 35 lat więzienia (potem wyrok skrócono do 7 lat) zdecydowana część społeczności hakerskiej potępiła działania Adriana Lamo^[6].

Informacja o jego śmierci została podana przez jego ojca Mario na portalu społecznościowym Facebook w grupie 2600 The Hacker Quarterly.

• FBI twierdzi, że Lamo inspiruje innych włamywaczy Kevin Poulsen, SecurityFocus 16 września 2004.
• Who is Adrian Lamo – artykuł z SecurityFocus, z 2001 r.