Aero A-18 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aero A-18

Dane podstawowe
Państwo	Czechosłowacja
Producent	Aero Vodochody
Konstruktor	Antonín Husník
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji mieszanej
Załoga	1
Historia
Data oblotu	marzec 1923
Lata produkcji	1923 – 1924
Wycofanie ze służby	1931
Liczba egz.	20[1]
Dane techniczne
Napęd	silnik rzędowy Walter W-III
Moc	185 KM (138 kW)
Wymiary
Rozpiętość	7,60 m
Długość	5,90 m
Wysokość	2,86 m
Powierzchnia nośna	15,90 m²
Masa
Własna	637 kg
Startowa	826 kg
Osiągi
Prędkość maks.	229 km/h
Prędkość przelotowa	195 km/h
Prędkość wznoszenia	8,5 min. na pułap 5000 m
Pułap	8000 m
Zasięg	400 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm, zsynchronizowane (zapas nabojów – 500 szt.)
Użytkownicy
Czechosłowacja
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Aero A-18 — czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.

Samolot został zaprojektowany przez inż. A. Husnika z wytwórni lotniczej Aero w 1923 roku jako kontynuacja wcześniejszych konstrukcji Aero Ae-04, aby spełnić wymagania stawiane przez armię czechosłowacką.

Prototyp samolotu został oblatany w marcu 1923 roku, a następnie wprowadzony do produkcji seryjne w zamówionej serii 20 samolotów tego typu. Po wyprodukowaniu tych samolotów zrezygnowano z dalszej produkcji samolotów wobec wprowadzenia do produkcji nowszych konstrukcji A-19 i A-20.

Oprócz serii samolotów przeznaczonych dla lotnictwa wojskowego, w wytwórni zbudowano jeszcze dwa samoloty tego typu przeznaczone do wyścigów lotniczych, w których zastosowano mocniejsze silniki Walter W-IV o mocy 300 KM. Miały także krótsze skrzydła od wersji wojskowej, a przez to mniejsza powierzchnie nośna. Samoloty te zostały oznaczone jako A.18B i A.18C.

Samoloty Aero A-18 wprowadzono do lotnictwa czechosłowackiego w 1924 roku w eskadrach myśliwskich 2 Pułku Lotniczego w Ołomuńcu, gdzie były użytkowane do 1931 roku, gdy zastąpiono je nowszymi typami samolotów.

Samoloty w wersji sportowej A-18B i A-18C były użytkowane w zawodach lotniczych w latach 1923 – 1924, jednak z uwagi na ich zawodność szybko wycofano je z użytku.

Samolot Aero A-18 był dwupłatowym samolotem myśliwskim o konstrukcji mieszanej. Dolne płaty skrzydeł były krótsze niż górne. Kabina odkryta. Podwozie klasyczne – stałe, kołowe, istniała możliwość zamontowania płóz do lądowania na śniegu. Napęd stanowił silnik rzędowy Walter W-III produkcji czechosłowackiej, który był licencyjną wersją niemieckiego silnika BMW IIIa.

Samolot wyposażony był w dwa zsynchronizowane ze śmigłem karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm umieszczone w kadłubie, z zapasem 500 szt. naboi.

• Michael Sharpe: Biplanes, Triplanes and Seaplanes. Londyn: Amber Books Ltd., 2000, s. 16. ISBN 978-0760719930. (ang.).