Afarowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Afarowie

Populacja	2 604 tys. (2019)[1]
Miejsce zamieszkania	Etiopia – 1 876 tys. Erytrea – 407 tys. Dżibuti – 321 tys. Stany Zjednoczone – 0,3 tys.
Język	afar
Religia	islam – 99,3%, chrześcijaństwo – 0,7%
Pokrewne	Kuszyci
Multimedia w Wikimedia Commons

Afarowie (inaczej Danakilowie) (amhar. Adal, arab. Danakil) – afrykańska rdzenna ludność kuszycka, zamieszkująca tereny tzw. Rogu Afrykańskiego – północno-wschodnią Etiopię, Dżibuti i Erytreę o ponad milionowej populacji. Język Afarów, afar-saho, należy do kuszyckiej grupy językowej.

Prawdopodobnie Afarowie zamieszkiwali pierwotnie wyżyny południowo-wschodniej Etiopii, zajmując następnie podczas pasterskich wędrówek pustynne tereny Kotliny Danakilskiej (Afar), od którego nazwy pochodzi określenie nadane im przez sąsiednie ludy.

Afarowie są nominalnie muzułmanami (konwertowani na islam od X wieku na skutek kontaktów z Arabami), jednak na ich praktyki religijne widoczny wpływ mają starsze wierzenia, właściwe ludności kuszyckiej. Tradycyjnym zajęciem Afarów było koczownicze pasterstwo (hodowla kóz i wielbłądów, rzadziej bydła). W dolinach okresowych rzek zakładali oni półstałe osady, opuszczane na czas pasterskich wędrówek w poszukiwaniu wody. Częste klęski suszy spowodowały odchodzenie od pasterstwa i osiedlanie się w ośrodkach miejskich. Obecnie Afarowie mieszkający na wybrzeżu zajmują się także rybołówstwem, a w okolicach nieco żyźniejszych (np. oazy Assau) również rolnictwem. W niektórych rejonach trudnią się ponadto pozyskiwaniem i handlem solą (np. okolice jeziora Asal).

Struktura społeczna wśród Afarów jest ściśle hierarchiczna, oparta na rodach patrylinearnych z występującą poligynią (podobnie jak u sąsiednich ludów). Społeczność podzielona jest na dwie klasy: posiadaczy ziemskich, tzw. asaimara („czerwoni”) czyli klasa panująca, oraz stojących niżej w hierarchii – dzierżawców, tzw. adoimara („biali”) czyli klasa robotnicza. Prawo zwyczajowe surowo karze cudzołóstwo oraz zabójstwo, sankcjonuje natomiast istnienie tzw. krwawej zemsty.

• Francuskie Terytorium Afarów i Isów