Agłona – Wikipedia, wolna encyklopedia

Agłona
Aglona
	; Bazylika w Agłonie
Państwo	Łotwa
Region	Łatgalia
Gmina	Agłona
Populacja (2015); • liczba ludności	; 964
Kod pocztowy	LV-5304
	Położenie na mapie Łotwy Agłona
	56°07′24″N 27°01′00″E/56,123333 27,016667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Agłona (łot. Aglona, łatg. Aglyuna) – wieś na Łotwie, w Łatgalii, w gminie Agłona (do 2009 roku – w okręgu Preiļi), położona 40 km na północny wschód od Dyneburga; ośrodek maryjny z bazyliką, znajdujący się w otoczeniu jezior Cirišs (Ciriszu) i Egles. Nazwę otrzymała od jodłowego lasu (aglojs, aglenia, agalne w języku łatgalskim oznacza las jodłowy).

Od 1860 znajduje tu się stacja kolejowa Agłona, położona na linii dawnej Kolei Warszawsko-Petersburskiej.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 100 osób. W sierpniu 1941 roku łotewscy policjanci zamordowali wszystkich Żydów obok pobliskiego jeziora^[1].

Klasztor i Bazylika

Główny artykuł: Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Agłonie.

Ewa Justyna z Sielickich Szostowicka w 1694 funduje tu klasztor ks. dominikanów. Na klasztor i kościół dominikanie wybrali miejsce w lesie jodłowym, na wzgórzu między jeziorami Ciriszu i Egles.

Pierwszy drewniany kościół dominikanie zbudowali w 1700 roku, a 10 września 1751 roku konsekrował go bp.Józef Dominik Puzyna i nadał mu tytuł Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Od początku był tam przechowywany oraz MB namalowany na lipowej desce.Kult MB z Agłony był znany w całych Inflantach polskich. Bogarodzicę Agłońską nazywano Królową Północy gdyż było to najdalej na północ wysunięte sanktuarium maryjne. W 1766 r. drewniany kościół spłonął. Udało się uratować tylko obraz MB. Budowę nowej świątyni ukończono w 1780 roku. W czasach carskiej Rosji zabroniono przyjmowania nowych kandydatów do klasztoru. Ostatni dominikanin zmarł w 1891 roku.

Na przełomie wieków na terenie dawnego klasztoru władze carskie zorganizowały więzienie dla księży. Do osadzonych należeli Zygmunt Łoziński, Jakub Szkiłłądź oraz Fryderyk Jozafat Żyskar.

Później kościół i klasztor przejęli księża diecezjalni. W 1980 roku obchodzono 200-lecie kościoła, a papież Jan Paweł II nadał mu status bazyliki. 15 sierpnia 1986 roku z udziałem kardynała Juliana Vaivods odbyła się tutaj uroczystość 800-lecia chrztu Łotwy.

Z okazji przyjazdu papieża Jana Pawła II odnowiono bazylikę oraz przygotowano olbrzymi plac przed budynkiem na przyjęcie papieża, które się odbyło 8 września 1993 roku. Przybyło wtedy 300 000 pielgrzymów.

Od 1995 roku w zabudowaniach mieści się gimnazjum katolickie. Nieopodal bazyliki jest źródełko – według tradycji – z uzdrawiającą wodą.

W roku 2000 w Agłonie mieszkało 2655 osób, w tym Rosjan 396 i 93 Polaków.

Przypisy

↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 999 .

Bibliografia

Agłona, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 24 .
Suplement, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 12 .
Ks.Andris Ševels MIC "Agłona sanktuarium na ziemi Maryi" w "Rycerz Niepokalanej".Grudzień 12 (655) 2010.

[1] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 999 .

[1]