Agis I – Wikipedia, wolna encyklopedia
król Sparty | |
Okres | prawdopodobnie XI lub II poł. X wieku p.n.e. |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Ojciec | |
Dzieci |
Agis I (XI lub II poł. X w. p.n.e.) – król Sparty z dynastii Agiadów.
Wedle tradycji był synem Eurystenesa, uznawanego za założyciela dynastii[1]. Być może był postacią historyczną, skoro od jego imienia ukuto miano Agiadów. Panował w XI[2] lub II połowie X wieku p.n.e.[3]
Starożytny historyk Eforos przypisał Agisowi I zdobycie miasta Helos w Lakonii[4] i podporządkowanie dawnych mieszkańców tej krainy Sparcie, ponadto, co przekazał również Strabon, miał odebrać periojkom dotychczasowe prawa oraz status równy spartiatom i uczynić ich poddanymi[5]. Agis miał również wprowadzić helotów jako osobną grupę w społeczeństwie Sparty[6].
Jego synem i następcą był Echestratos[7].
Współczesne historiografia przyjmuje, że nie ma podstaw, by przypisywać Agisowi wprowadzenie charakterystycznego dla Sparty podziału społecznego[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mała encyklopedia 1988 ↓, s. 20; Rzepka 2012 ↓, s. 23.
- ↑ Mała encyklopedia 1988 ↓, s. 20; Britannica ↓ .
- ↑ Fredouille i Rachet 2007 ↓, s. 54.
- ↑ Britannica ↓ .
- ↑ Kulesza 2003 ↓, s. 59; Fredouille i Rachet 2007 ↓, s. 54.
- ↑ Rzepka 2012 ↓, s. 23; Britannica ↓ .
- ↑ Meier ↓ .
- ↑ Rzepka 2012 ↓, s. 23.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Agis I. Brittanica. [dostęp 2024-02-21]. (ang.).
- Jean-Claude Fredouille, Guy Rachet: Cywilizacje śródziemnomorskie. Leksykon. przeł. Maria Chołdyk, Krystyna Jachieć, Ewdoksia Papuci-Władyka, Joachim Śliwa. Katowice: Wydawnictwo Książnica, 2007, s. 54 (hasło Agis). ISBN 978-83-245-7566-4.
- Ryszard Kulesza: Sparta w V–IV wieku p.n.e. Warszawa: Mada, 2003. ISBN 83-86170-91-3.
- Mała encyklopedia kultury antycznej A – Z. red. Zdzisław Piszczek. Wyd. VI. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 20 (hasło Agis). ISBN 83-01-03529-3.
- Mischa Meier: Echestratus. Brill. [dostęp 2024-02-21]. (ang.).
- Jacek Rzepka: Agis. W: Słownik kultury antycznej. red. Ryszard Kulesza. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 23. ISBN 978-83-235-0942-4.