Ahmed Tevfik Pasza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ahmed Tevfik Pasza

Ahmed Tevfik Pasza (1907)
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1845 Stambuł
Data i miejsce śmierci	8 października 1936 Stambuł
Wielki Wezyr
Okres	od 21 października 1920 do 17 listopada 1922
Poprzednik	Damad Ferid Pasza
Następca	urząd zniesiony
Wielki Wezyr
Okres	od 11 listopada 1918 do 10 marca 1919
Poprzednik	Ahmed İzzet Pasza
Następca	Damad Ferid Pasza
Wielki Wezyr
Okres	od 31 marca 1909 do 5 maja 1909
Poprzednik	Kıbrıslı Mehmed Kamil Pasza
Następca	Hüseyin Hilmi Pasza
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ahmed Tevfik Pasza, osm. احمد توفیق پاشا (ur. 11 lutego 1845 w Stambule, zm. 8 października 1936 tamże) – osmański urzędnik, trzykrotny i zarazem ostatni Wielki wezyr Imperium Osmańskiego.

Był synem oficera kawalerii Ismaila Hakki Paszy, pochodzącego z tatarskiego rodu Girej, z Krymu i Gülşinas Banu. Przez wiele lat pracował w służbie dyplomatycznej - na placówkach w Rzymie, Wiedniu, Petersburgu i w Atenach. W latach 1885–1895 był ambasadorem Imperium Osmańskiego w Berlinie, a w latach 1909–1914 w Londynie^[1]. W czasie pełnienia misji dyplomatycznej w Berlinie szczególnie zainteresował się systemem szkolnictwa wyższego w Niemczech, który pragnął zaadaptować do warunków tureckich^[2].

W 1895 objął urząd ministra spraw zagranicznych, który sprawował do 1909. Trzykrotnie obejmował urząd Wielkiego wezyra – w 1909, w 1918 i po raz ostatni w 1920. Był ostatnią osobą pełniącą ten urząd. Po upadku Imperium Osmańskiego stracił tytuł paszy, a w 1934 przyjął nazwisko „Okday”. Pochowany na cmentarzu Edirnekapi (Edirnekapı Şehitliği) w Stambule.

Był żonaty (żona Elisabeth Schumi), miał pięcioro dzieci. W 1986 ukazały się wspomnienia Şefika Okdaya, pt. Büyükbabam Son Sadrazam Ahmet Tevfik Paşa (Mój dziadek Ahmed Tevfik Pasza • Ostatni Wielki Wezyr).

• William M. Hale, Turkish Politics and the Military, Taylor & Francis Group 1994, s. 39, ISBN 978-0-415-02455-6
• Erik JanE.J. Zürcher Erik JanE.J., Turkey: A Modern History, wyd. 3rd ed, London: I. B. Tauris, 2004, s. 404, ISBN 978-1-86064-958-5, OCLC 56987767 .