Akademia Sztuk Pięknych ZSRR – Wikipedia, wolna encyklopedia

Akademia Sztuk Pięknych ZSRR (ros. Академия художеств СССР) – radziecka akademia z siedzibą w Moskwie.

Akademia działała w latach 1947–1991. Była kontynuacją Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu^[1]. Po rozpadzie ZSRR została przekształcona w Rosyjską Akademię Sztuk Pięknych.

Zgodnie z ustawą, głównym zadaniem Akademii było zapewnienie stałej poprawy i rozwoju sztuki socjalistycznej we wszystkich jej formach. Akademia została uznana następcą klasycznych tradycji Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych, a jednocześnie zaplanowano ją, aby "promować twórcze rozwinięcie zasad realizmu socjalistycznego^{[potrzebny przypis]}". Sprzeczność ta była bardzo widoczna, gdyż sztuce socjalistycznych ideologii trzeba było przedstawiać dorobek imperialistycznych artystów. Akademia dawała studentom możliwości prezentacji swoich prac w kraju i za granicą. Była również wydawcą własnych podręczników. Uczelnia była zorganizowana na najwyższym poziomie pod względem systemu edukacji artystycznej^[2][3].

Akademia działała w ramach następujących wydziałów^{[potrzebny przypis]}:

• Wydział Malarstwa,
• Wydział Architektury i Sztuki,
• Wydział Rzeźby,
• Wydział Rysunku,
• Wydział Sztuki i Rzemiosła.

• Instytut Teorii i Historii Sztuk Pięknych w Moskwie,
• Państwowy Akademicki Instytut Sztuki w Moskwie,
• Instytut Malarstwa, Rzeźby i Architektury,
• Syberyjski i dalekowschodni Oddział "Ural, Syberia i Daleki Wschód" w mieście Krasnojarsk,
• Muzeum Badań w Leningradzie,
• Muzeum Riepina w obwodzie Leningradzkim,
• Muzeum – pracownia im S. Konenkowa w Moskwie,
• Biblioteka Naukowa i archiwum w Leningradzie,
• Warsztaty twórcze w Moskwie, Leningradzie, Kijowie, Tbilisi, Baku, Mińsku, Kazaniu, Rydze, Frunze i Taszkencie,
• Warsztaty produkcyjne i laboratoria w Leningradzie^{[potrzebny przypis]}.

W dniu 1 lipca 1969 r. Akademia składała się ze 100 członków rzeczywistych oraz 10 członków honorowych. Liczby te cały czas wzrastały. Na koniec 1970 roku w Akademii pracowało 156 członków^[4].

• 1947–1957 Aleksandr Gierasimow
• 1958–1962 Boris Ioganson
• 1962–1968 Władimir Sierow
• 1968–1982 Nikołaj Tomski
• 1983–1991 Boris Uragow
• 1991–1992 Nikołaj Ponomariow

Order Lenina (1975) – "Za wielkie osiągnięcia w rozwoju sztuki radzieckiej i szkolenia wykwalifikowanych artystów"^{[potrzebny przypis]}