Akgul Amanmuradova – Wikipedia, wolna encyklopedia

Akgul Amanmuradova
Ilustracja
Państwo

 Uzbekistan

Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1984
Taszkent

Wzrost

190 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

aktywna

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 10 ITF

Najwyżej w rankingu

50 (26 maja 2008)

Australian Open

2R (2006, 2009, 2013)

Roland Garros

3R (2010)

Wimbledon

1R (2008–2012)

US Open

3R (2011)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2 WTA, 16 ITF

Najwyżej w rankingu

36 (18 stycznia 2010)

Australian Open

2R (2009)

Roland Garros

2R (2012)

Wimbledon

3R (2008, 2010)

US Open

2R (2011)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Uzbekistan
Igrzyska azjatyckie
srebro Kanton 2010 gra pojedyncza
brąz Doha 2006 gra drużynowa
Uniwersjada
brąz Taegu 2003 gra pojedyncza
Strona internetowa

Akgul Chariyevna Amanmuradova (ur. 23 czerwca 1984 w Taszkencie) – uzbecka tenisistka.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jest tenisistką praworęczną z oburęcznym backhandem. Swój debiut w turnieju wielkoszlemowym odnotowała w 2006 roku w Australian Open, wygrywając w pierwszej rundzie z Dally Randriantefy. W kolejnym meczu spotkała się z Danielą Hantuchovą, przegrywając 4:6, 1:6.

Najlepszym osiągnięciem Amanmuradovej w rozgrywkach Wielkiego Szlema jest trzecia runda gry pojedynczej podczas French Open z 2010 roku, kiedy uległa kwalifikantce Chanelle Scheepers w dwóch setach po 6:3 w każdym. W grze podwójnej osiągała trzecie rundy Wimbledonu w roku 2008 i 2010, natomiast w pozostałych turniejach wielkoszlemowych awansowała co najmniej do drugiej rundy.

Sklasyfikowana najwyżej na 50. miejscu w rankingu światowym, w maju 2008 roku. W rankingu gry podwójnej najwyżej została sklasyfikowana w styczniu 2010 – na 36. pozycji. Na swoim koncie ma dziesięć zwycięstw singlowych i szesnaście deblowych w zawodach ITF.

Od 2001 roku reprezentuje Uzbekistan w rozgrywkach Pucharu Federacji. Łącznie rozegrała ponad osiemdziesiąt spotkań singlowych i deblowych.

W 2005 roku osiągnęła swój pierwszy finał zawodów cyklu WTA Tour. W Taszkencie przegrała z Michaëllą Krajicek wynikiem 0:6, 6:4, 3:6.

Cztery lata później ponownie awansowała do finału tego turnieju. Tym razem nie sprostała Szachar Pe’er, ulegając 3:6, 4:6. Także w 2009 roku osiągnęła finał zawodów deblowych w Eastbourne. Razem z Ai Sugiyamą pokonały w nim wynikiem 6:4, 6:3 Samanthę Stosur i Rennae Stubbs.

W 2011 roku wspólnie z Chuang Chia-jung zwyciężyły w turnieju w Strasburgu. Wygrały z parą Natalie GrandinVladimíra Uhlířová 6:4, 5:7, 10–2.

W sezonie 2012 z towarzyszącą jej Vanią King awansowały do finału w Seulu. Tym razem uległy Raquel Kops-Jones i Abigail Spears 6:2, 2:6, 8–10.

Na początku lutego 2013 roku razem z Aleksandrą Panową grały w Pattai. W meczu mistrzowskim przegrały z Kimiko Date-Krumm oraz Casey Dellacqua wynikiem 3:6, 2:6.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 2 (0-2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 9 października 2005 Taszkent Twarda Holandia Michaëlla Krajicek 0:6, 6:4, 3:6
Finalistka 2. 27 września 2009 Taszkent Twarda Izrael Szachar Pe’er 3:6, 4:6

Gra podwójna 4 (2-2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 20 czerwca 2009 Eastbourne Trawiasta Japonia Ai Sugiyama Australia Samantha Stosur
Australia Rennae Stubbs
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 2. 21 maja 2011 Strasburg Ceglana Chuang Chia-jung Południowa Afryka Natalie Grandin
Czechy Vladimíra Uhlířová
6:4, 5:7, 10–2
Finalistka 1. 23 września 2012 Seul Twarda Stany Zjednoczone Vania King Stany Zjednoczone Raquel Kops-Jones
Stany Zjednoczone Abigail Spears
6:2, 2:6, 8–10
Finalistka 2. 3 lutego 2013 Pattaya Twarda Rosja Aleksandra Panowa Japonia Kimiko Date-Krumm
Australia Casey Dellacqua
3:6, 2:6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]