Aktywność molowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aktywność molowa – efektywne stężenie związków chemicznych, uwzględniające odchylenia tych związków od zachowania idealnego, wynikające ze zjawisk dyfuzyjnych, lepkościowych lub elektromagnetycznych mających miejsce w stężonych roztworach lub gazach pod wysokim ciśnieniem.

W odróżnieniu od zwykłego stężenia molowego, zależności kinetyczne i termodynamiczne wyrażone za pomocą aktywności są zawsze spełniane w sposób ścisły. Posługiwanie się aktywnościami na co dzień jest jednak dość kłopotliwe, gdyż bezpośrednie mierzenie aktywności jest bardzo trudne i czasochłonne. W związku z tym korzysta się zazwyczaj ze stablicowanych wartości współczynników aktywności. Są one określone dla większości często stosowanych w praktyce związków chemicznych i są powiązane ze zwykłymi stężeniami wzorem:

${\displaystyle a=\gamma x}$

gdzie:

${\displaystyle a}$ – aktywność molowa

${\displaystyle \gamma }$ – współczynnik aktywności

${\displaystyle x}$ – ułamek molowy

Współczynniki te dla substancji w roztworach są wyznaczane na podstawie pomiarów prężności pary nad szeregiem roztworów różniących się tylko stężeniem molowym badanej substancji.

• lotność (aktywność ciśnieniowa),
• aktywność stężeniowa