Aleksandr Chinczyn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandr Chinczyn

Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1894 Kondorowo, obwód kałuski
Data i miejsce śmierci	18 listopada 1959 Moskwa
doktor nauk matematyczno-fizycznych
Specjalność: matematyka
Odznaczenia

Aleksandr Jakowlewicz Chinczyn, ros. Александр Яковлевич Хинчин (7 lipca^?/19 lipca 1894 w Kondrowie w obwodzie kałuskim, zm. 18 listopada 1959 w Moskwie^[1]) – rosyjski matematyk, jeden z czołowych uczonych rosyjskiej szkoły rachunku prawdopodobieństwa.

W roku 1916 ukończył studia na Uniwersytecie Łomonosowa w Moskwie, sześć lat później został wykładowcą tego uniwersytetu i pracował na nim aż do śmierci. Był jednym z pierwszych uczestników seminariów prowadzonych przez Nikołaja Łuzina.

Pierwsze prace Chinczyna dotyczyły analizy rzeczywistej, później zajmował się rachunkiem prawdopodobieństwa i teorią liczb. W roku 1924 odkrył prawo iterowanego logarytmu, uzyskał kilka postaci twierdzenia granicznego, zdefiniował pojęcie procesu stacjonarnego i zbudował podstawy teorii takich procesów.

Wniósł ważny wkład w teorię aproksymacji diofantycznej, uzyskał też ważne wyniki w teorii ułamków łańcuchowych – odkrył między innymi stałą Chinczyna.

Dalsze prace Chinczyna dotyczyły fizyki statystycznej, gdzie stosował metody rachunku prawdopodobieństwa, teorii informacji, teorii kolejek i analizy matematycznej.

W roku 1939 Chinczyn został członkiem korespondentem Sowieckiej Akademii Nauk. Nagrodzony został wieloma sowieckimi nagrodami: Nagrodą Państwową, Orderem Lenina i innymi.

• twierdzenie Chinczyna
• stała Chinczyna
• nierówność Chinczyna
• twierdzenie o równomiernym rozkładzie
• ułamek łańcuchowy

• John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Aleksandr Chinczyn w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
• Strona Chinczyna w Mathematics Genealogy Project