Aleksandr Morozow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandr Morozow
Александр Александрович Морозов
Data i miejsce urodzenia	29 października 1904 ; Bieżyca (obecnie część Briańska)
Data i miejsce śmierci	14 czerwca 1979 ; Charków
Zawód, zajęcie	konstruktor czołgów
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksandr Aleksandrowicz Morozow (ros. Александр Александрович Морозов, ur. 16 października^?/29 października 1904 w mieście Bieżyca (obecnie część Briańska), zm. 14 czerwca 1979 w Charkowie) – radziecki konstruktor czołgów, dwukrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1943 i 1974).

Życiorys

Od 1914 mieszkał w Charkowie, gdzie skończył 5 klas szkoły realnej, od marca 1919 pracował w charkowskiej fabryce parowozów, 1926–1928 odbywał służbę wojskową w Kijowskim Okręgu Wojskowym. Od października 1928 pracował jako konstruktor w biurze konstruktorskim charkowskiej fabryki parowozów, w 1931 ukończył technikum budowy maszyn w Charkowie i został kierownikiem grupy w biurze konstruktorskim, 1936–1938 kierował w nim sektorem nowych projektów, a w 1938 został zastępcą szefa tego biura, następnie szefem i zastępcą głównego konstruktora. W 1930 brał udział w skonstruowaniu czołgu T-24, w 1931 czołgu BT-2, w 1932 – BT-5, w 1935 – BT-7, a w 1939 – BT-7M. W październiku 1940 został głównym konstruktorem charkowskiej fabryki parowozów, która w 1941 została ewakuowana do Niżnego Tagiłu, od października 1941 do listopada 1951 był głównym konstruktorem biura konstruktorskiego (KB) Uralskiej Fabryki Czołgów, kierował budową czołgu T-34, a także T-44 (1945) i T-54 (1946). Od listopada 1951 do maja 1976 był głównym konstruktorem Charkowskiego KB przy Charkowskiej Fabryce Maszyn im. Małyszewa i jednocześnie 1966–1976 szefem tego KB; pod jego kierunkiem powstały czołgi T-64 (1963) i T-64A. Następnie był konsultantem Charkowskiego KB i członkiem Rady Naukowo-Technicznej Ministerstwa Przemysłu Obronnego ZSRR. W 1945 otrzymał stopień generała majora służby inżynieryjno-czołgowej, a w 1972 tytuł doktora nauk technicznych. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 5 kadencji (1958–1962).

Odznaczenia i nagrody

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (dwukrotnie – 20 stycznia 1943^[1] i 25 października 1974)
Order Lenina (trzykrotnie – 5 czerwca 1942, 20 stycznia 1943 i 25 października 1974)
Order Rewolucji Październikowej (26 kwietnia 1971)
Order Kutuzowa I klasy (16 września 1945)
Order Suworowa II klasy (19 kwietnia 1945)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (trzykrotnie – 19 września 1941, 1 listopada 1954 i 29 października 1964)
Order Czerwonej Gwiazdy (5 sierpnia 1944)
Nagroda Leninowska (1967)
Nagroda Stalinowska I klasy (dwukrotnie – 1942 i 1946)
Nagroda Stalinowska II klasy (1948)

I medale.

Przypisy

↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Социалистического Труда товарищам Кочеткову Д. Е., Максареву Ю. Е., Морозову А. А. и Музрукову Б. Г.» от 20 января 1943 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1943. — 28 января (№ 4 (264)). — С. 1.

Bibliografia

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=10117 (ros.)

[1] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Социалистического Труда товарищам Кочеткову Д. Е., Максареву Ю. Е., Морозову А. А. и Музрукову Б. Г.» от 20 января 1943 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1943. — 28 января (№ 4 (264)). — С. 1.

[1]