Aleksandr Priwałow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksandr Priwałow

Александр Привалов

Pełne imię i nazwisko	Aleksandr Wasiljewicz Priwałow
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1933 Moskwa
Data śmierci	19 maja 2021
Klub	Dinamo Moskwa
Wzrost	183 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie srebro Innsbruck 1964 biathlon (b. indywidualny) brąz Squaw Valley 1960 biathlon (b. indywidualny) Mistrzostwa świata srebro Umeå 1961 b. indywidualny srebro Umeå 1961 drużynowo brąz Elverum 1965 sztafeta
Odznaczenia

Aleksandr Wasiljewicz Priwałow (ros. Александр Васильевич Привалов, ur. 6 sierpnia 1933 w Moskwie, zm. 19 maja 2021^[1]) – radziecki biathlonista, dwukrotny medalista olimpijski i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Z patrolem wojskowym (pierwowzorem biathlonu) po raz pierwszy zetknął się podczas służby w wojsku. Na arenie międzynarodowej po raz pierwszy pojawił się w 1959 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Courmayeur w biegu indywidualnym zajął 11. miejsce. Podczas rozgrywanych rok później VIII Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Squaw Valley zdobył brązowy medal, przegrywając tylko ze Szwedem Klasem Lestanderem i Anttim Tyrväinenem z Finlandii. Był to pierwszy w historii medal olimpijski w biathlonie dla Związku Radzieckiego.

Podczas mistrzostw świata w Umeå w 1961 roku, wspólnie z Walentinem Pszenicynem i Dmitrijem Sokołowem zdobył wicemistrzostwo świata w drużynie. Ponadto w biegu indywidualnym również zajął drugie miejsce, plasując się za Finem Kalevim Huuskonenem a przed jego rodakiem, Paavo Repo. Jeszcze trzykrotnie startował w zawodach tego cyklu, jednak ani razu nie znalazł się w czołowej dziesiątce.

Ostatni sukces osiągnął podczas IX Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku w 1964 roku, zdobywając srebrny medal w biegu indywidualnym. Wyprzedził go tylko rodak – Władimir Miełanjin, a trzecie miejsce zajął Olav Jordet z Norwegii. Pierwotnie zarówno Aleksandrowi Priwałowowi jak i Olavowi Jordetowi przypisano po jednym niecelnym strzale, przy czym Norweg był szybszy w biegu i to on zajmował drugie miejsce. Po kontroli na strzelnicy pudło Aleksandra Priwałowa zamieniono na trafienie, co przesunęło go na drugie miejsce. Podczas mistrzostw świata w 1965 w Elverum zdobył brązowy medal w sztafecie 4 ×7.5 km, ale była to konkurencja nieoficjalna (od następnych mistrzostw zastąpiła rywalizację drużynową).

Po zakończeniu kariery pracował jako trener. W latach 1966–1991 prowadził reprezentację Związku Radzieckiego. W latach 1991–1994 opiekował się żeńską reprezentacją Rosji, następnie w latach 1995–1997 kierował reprezentacją Polski.

Został odznaczony między innymi medalem „Za pracowniczą dzielność”, medalem „Za pracowniczą wybitność”, Orderem Przyjaźni Narodów, Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy i dwukrotnie Orderem „Znak Honoru”^[2].

• Aleksandr Privalov. skisport365.com. [dostęp 2019-11-02]. (ang.).
• Aleksander Priwałow Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-20)]. (ang.).