French
DeutschAlessio Boni – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 lipca 1966 |
|---|---|
| Zawód | aktor |
| Lata aktywności | od 1988 |
Alessio Boni (ur. 4 lipca 1966 w Sarnico) – włoski aktor.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Sarnico[1], w prowincji Bergamo jako drugi z trojga synów gospodyni domowej i rzemieślnika[2]. Ma dwóch braci – starszego Marco i młodszego Andreę. W wieku 14 lat rozpoczął pracę jako kaflarz/glazurnik w firmie ojca[3]. W wieku 20 lat przeprowadził się do San Diego w Kalifornii, gdzie pracował jako gazeciarz, kurier, kelner i opiekun do dzieci[4]. Po powrocie do Włoch, w 1992 ukończył Accademia Nazionale d’Arte Drammatica Silvio D’Amico[5] w Rzymie, utrzymując się z pracy jako kelner w pizzerii[3]. Podczas studiów dzielił dom z innymi aktorami – Luigi Lo Cascio i Fabrizio Gifuni[3].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W 1988 zadebiutował na scenie w sztuce Ajschylosa Siedmiu przeciw Tebom. Wystąpił potem w przedstawieniach: Nieprawidłowa droga miłości/Brucia amore brucia (Amarsi male, 1989), Ćwiczenia stylistyczne (Esercizi di stile, 1990) Raymonda Queneau, Obieżyświat (Il giramondo, 1991) Aphry Behn, Hamlet (Dalla tavola della mia memoria Amleto, 1992) Szekspira, Małe nieporozumienia (Piccoli equivoci, 1992) Claudio Bigagli, Szkoła rzymska (Scuola Romana, 1994) Enzo Siciliano, Peer Gynt (1995) Henryka Ibsena i Skąpiec (1996) Moliera. Spróbował także swoich sił jako reżyser spektakli Labirynt Orfeusza (Il labirinto di Orfeo, 1993) i Teby wierszem (Verso Tebe, 1993).
Po udziale w telewizyjnym filmie Czarownik (Il Mago, 1990) u boku Anthony’ego Quinna[4], pojawił się po raz pierwszy na dużym ekranie w dreszczowcu Perwersyjna gra (Gioco perverso, 1991). Rozpoznawalność przyniosła mu postać Marca Oberona w serialu Zauroczenie (Incantesimo, 1998) i jego dwóch sequelach z 2000 i 2001. Za kreację Matteo Caratiego w dramacie Nasze najlepsze lata (La meglio gioventù, 2003) otrzymał nagrodę im. Rudolpha Valentino, Grolla d’oro, Nastro d’argento i im. Antona Giulio Majana[6].
W miniserialu Lux Vide Wojna i pokój (War and Peace, 2007) zagrał rolę księcia Andrieja Bolkońskiego. Rola tytułowego włoskiego malarza okresu baroku Michelangelo Merisi da Caravaggio w biograficznym filmie telewizyjnym Rai 1 Caravaggio (2007) przyniosła mu nagrodę na Festiwalu w Szanghaju[6].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 2015 związał się z młodszą od niego o 18 lat dziennikarką Niną Verdelli[7][8]. Mają dwóch synów, Lorenzo (ur. 22 marca 2020)[9] i Riccardo (ur. 11 listopada 2021)[10].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]filmy fabularne
[edytuj | edytuj kod]- 1991: Gioco perverso
- 2000: Senza paura jako Marco
- 2004: Najlepsza młodość (La meglio gioventù) jako Matteo Carati
- 2005: Bestia w sercu (La bestia nel cuore) jako Franco
- 2005: Jeżeli się urodziliście, już nie musicie się ukrywać (Quando sei nato non puoi più nasconderti) jako Bruno
- 2005: Non aver paura jako Franco
- 2006: Tajna podróż (Viaggio segreto)
- 2006: Pożegnalny pocałunek (Arrivederci amore, ciao) jako Giorgio Pellegrini
- 2008: Dzika krew (Sanguepazzo) jako partyzant "Taylor"
- 2010: Turysta (The Tourist) jako sierżant Cerato
- 2015: W pięknym miejscu (In un posto bellissimo) jako Andrea
- 2017: Dziewczyna we mgle (La ragazza nella nebbia) jako prof. Loris Martini
filmy TV
[edytuj | edytuj kod]- 1990: Il Mago
- 1996: Dopo la tempesta
- 1999: Alla ricerca di Sheherazade jako Mauro Dejana
- 2001: As przestworzy (L'Uomo del vento) jako Massimo Poggio
- 2002: Tamta kobieta (L'altra donna) jako Simone
- 2002: Przekleństwo Drakuli (Dracula) jako Quincy
- 2004: Cime tempestose jako Heathcliff
- 2004: Vite a perdere jako Pino
- 2005: La Caccia jako Lorenzo
- 2007: Caravaggio jako Caravaggio
seriale TV
[edytuj | edytuj kod]- 1997: Kapłan do akcji (Un Prete tra noi) jako Giann
- 1997: Hrabia Monte Christo (Il conto Montecristo) jako Efisio Cubeddu
- 1998: Zauroczenie (Incantesimo) jako Doktor Marco Oberon
- 1998: La Donna del treno jako Mino Tonelli
- 1999: Pepe Carvalho jako Mauro Dejana
- 1999: Mai con i quadri
- 2000: Zauroczenie 3 (Incantesimo 3) jako Marco Oberon
- 2001: Zauroczenie 4 (Incantesimo 4) jako Marco Oberon
- 2007: Wojna i pokój (War and Peace) jako książę Andriej Bolkonsky
- 2009: Puccini jako Giacomo Puccini
- 2013: Powrót Odysa (Odysseus) jako Odyseusz
- 2019: Imię róży (Il nome della rosa) jako Dolcino
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Personalidade: Alessio Boni (Itália). InterFilmes.com. [dostęp 2017-01-12]. (port.).
- ↑ Alessio Boni: vita privata, età, moglie e figli. Chi é l’attore di fiction. Termometro Politico. [dostęp 2019-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-15)]. (wł.).
- ↑ a b c Alessio Boni. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-02-18]. (ang.).
- ↑ a b Alessio Boni. MYmovies.it. [dostęp 2019-02-15]. (wł.).
- ↑ Alessio Boni Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
- ↑ a b Alessio Boni (*1966). e-talenta.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-18)]. (wł.).
- ↑ Morgan K. Barraco: Nina Verdelli compagna Alessio Boni/L’attesa per la nascita della figlia. IlSussidiario.net, 2020-02-29. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-15)]. (wł.).
- ↑ Team Digital: Alessio Boni e Nina Verdelli genitori bis: ecco la prima foto del piccolo Riccardo. Radio Dimensione Suono, 2021-11-15. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-18)]. (wł.).
- ↑ Alessio Boni e Nina Verdelli sono diventati genitori. Tgcom24, 2020-03-23. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-23)]. (wł.).
- ↑ Alessio Boni papà bis: è nato Riccardo. Tgcom24, 2021-11-15. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-15)]. (wł.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Alessio Boni w bazie IMDb (ang.)
- Alessio Boni w bazie Filmweb
- Alessio Boni w bazie Discogs.com (ang.)