Alkifron – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alkifron (stgr. Ἀλκίφρων) – grecki sofista i retor. Żył prawdopodobnie w II wieku, przypuszczalnie pochodził z Aten^[1].

O jego życiu nie zachowały się żadne informacje^[2]. Zasłynął jako autor fikcyjnych Listów (Epistolaí), podzielonych na cztery księgi: Listy rybaków (Halieutikaí), Listy wieśniaków (Agroitikaí), Listy pieczeniarzy (Parasíton) i Listy heter (Hetairikaí). Z utworów tych zachowało się dotąd 118 listów i 6 większych fragmentów. Interesujące dla historii kultury, obrazują życie ateńskie z przełomu epoki klasycznej i hellenistycznej, nacechowane są wdziękiem o zabarwieniu erotycznym. Źródłem wiadomości dla autora była najpewniej komedia nowoattycka, zaś język wzorował wyraźnie na komediach Menandra.

Sceneria utworów osadzona jest na przełomie IV/III wieku p.n.e., a ich bohaterami są m.in. znane postacie tamtych czasów, takie jak Menander, Hyperejdes, Praksyteles, Demetriusz, Epikur czy Lizjasz, oraz ich partnerki (Glykera, Fryne, Lamia, Leontion). Poruszane są w nich sprawy związane z epoką życia bohaterów, jak spory filozoficzne czy widowiska teatralne.

Na język polski twórczość Alkifrona tłumaczyły Lidia Winniczuk i Halina Wiszniewska^[3].

• Słownik pisarzy antycznych (red. A. Świderkówna). Wyd. III. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2001, ISBN 83-214-1199-1
• Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (red. Z. Piszczek). Wyd. V. Warszawa: PWN, 1983, ISBN 83-01-03529-3
• Stanisław Stabryła: Literatura starożytnej Grecji i Rzymu. Wrocław: Ossolineum, 2002, ISBN 83-04-04624-5
• Alkifron: Listy heter (tłum. H. Wiszniewska). Wrocław: Ossolineum 1988, ISBN 83-04-02450-0