Alojzy Kot – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alojzy Kot
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1881 ; Bytom
Data i miejsce śmierci	16 września 1939 ; Podhajce
	Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1924; do 1927
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
	Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1928; do 1930
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
	Wicemarszałek Sejmu Śląskiego
Okres	od 1935; do 1939
Przynależność polityczna	Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy
	Poseł IV kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres	od 1935; do 1939
Przynależność polityczna	Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Alojzy Kot (ur. 28 maja 1881 w Bytomiu, zm. 16 września 1939 w Podhajcach na Ukrainie) – polski działacz polityczny na Górnym Śląsku, poseł na Sejm I i II kadencji w II RP z ramienia Narodowej Partii Robotniczej oraz na Sejm Śląski IV kadencji^[1]. Wicemarszałek Sejmu Śląskiego w latach 1935-1939.

Życiorys

Ukończył szkołę powszechną w Bytomiu.

W 1900 roku został członkiem Związku Wzajemnej Pomocy Chrześcijańskich Robotników Górnośląskich. W 1909 roku związał się z Zjednoczeniem Zawodowym Polskim. Był sekretarzem Związku Górników, członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej, sekretarzem okręgu górnośląskiego, członkiem Rady Naczelnej i przewodniczącym Okręgu Śląskiego, a następnie w latach 1929-1939 sekretarzem generalny Związku Górników. Był współorganizatorem i członkiem zarządu Okręgowego Polskiego Towarzystwa Gminastycznego „Sokół” na Śląsku. Był współzałożycielem Międzynarodowej Federacji Chrześcijańskich Górników w Brukseli^[1].

W listopadzie 1918 roku organizował rady ludowe w powiecie bytomskim. Był delegatem do Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu. Od 1919 roku był współpracownikiem dwóch międzysojuszniczych komisji: do zbadania zbrodni Grenzschutzu na Śląsku i plebiscytowo-rządowej w Opolu. Był członkiem Rady Miejskiej w Bytomiu. W latach 1921–1922 ekspert strony polskiej ds. gospodarczych w Lidze Narodów^[1].

Jeden z założycieli i czołowy działacz Narodowej Partii Robotniczej. W 1924 roku uzyskał mandat jako zastępca posła na liście nr 7 (NPR) w okręgu wyborczym nr 39 (Katowice) po śmierci poprzednika Stanisława Piechy. Zasiadał w komisjach: ochrony pracy i przemysłowo-handlowej. W 1928 roku odnowił mandat w tym samym okręgu. Po zakończeniu kadencji zbliżył się do kręgów sanacyjnych. W 1935 roku został wybrany do Sejmu Śląskiego z list prosanacyjnego Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy. W Sejmie do końca kadencji pełnił funkcję wicemarszałka. W latach 1937–1938 był członkiem prezydium i przewodniczącym zarządu obwodowego Obozu Zjednoczenia Narodowego w Katowicach^[1].

Tuż przed wybuchem II wojny światowej wywiózł do Podhajec archiwum Związku Górników ZZP. Tam też zmarł 16 września 1939 roku.

Życie prywatne

Był synem krawca Jana i Berty z domu Meinert. W 1905 roku ożenił się z Gertrudą Sobotą. Mieli córkę Lubomirę i synów: Kazimierza oraz Władysława.^[1]

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[2]
Złoty Krzyż Zasługi^[1]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Parlamentarzyści - Alojzy Kot [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2024-05-26] .
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 34.

Bibliografia

Henryk Rechowicz, Sejm Śląski 1922-39, Katowice 1971.
PiotrP. Majewski PiotrP., Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939: słownik biograficzny. T. 3, K-Ł, GrzegorzG. Mazur (red.), Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2005, ISBN 83-7059-391-7, OCLC 749986588 .

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Parlamentarzyści - Alojzy Kot [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2024-05-26] .

[2] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 34.

[1]

[2]