Amebocyt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amebocyt (gr. ameíbō ‘zmiana’, kýtos ‘komórka’), komórka ameboidalna, komórka pełzakowatakomórka zdolna do ruchów pełzakowatych, występująca w wielu grupach organizmów, pełniąca różne funkcje, np. ochrona przed drobnoustrojami (fagocytoza), gromadzenie zbędnych produktów przemiany materii[1].

Amebocyty gąbek (Porifera) znajdują się w galaretowatej substancji zwanej mezohylem, występującej pomiędzy zewnętrzną a wewnętrzną warstwą komórek. Wytwarzają one krzemionkę i węglan wapnia. Ich funkcją jest zbieranie zbędnych produktów przemiany materii, trawienie pokarmu przyjmowanego od choanocytów, na których osiada zawiesina organiczna na kołnierzykach[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Słownik tematyczny. Biologia, cz. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 12–13, ISBN 978-83-01-16529-1.
  2. Zoologia: Bezkręgowce. Czesław Błaszak (red. nauk.). T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16108-8.