Amorfizm – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amorfizm, bezpostaciowość (gr. ámorphos = bezkształtny) – określenie w powojennych dyskusjach literackich, które używane było w badaniach utworów literackich (zwłaszcza powieściowej). Używane było w przypadku określenia utworu lub utworów, które nie posiadają wyraźnej formy, są luźne i nie nawiązują do tradycyjnych wzorców i najczęściej są w formie chaotycznej. Określało rezygnację z klasycznej formy układu kompozycyjnego czego konsekwencją było ograniczenie wartości poznawczych danego utworu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik terminów literackich, Stanisław Sierotwiński, Wydawnictwo Ossolineum, 1986
  • Słownik terminów literackich, red. Janusz Sławiński, Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo 1976

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]