Andrew Claude de la Cherois Crommelin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrew Claude de la Cherois Crommelin (ur. 6 lutego 1865 w Cushendun, zm. 20 września 1939^[1]) – brytyjski astronom.

Urodził się we wsi Cushendun, w hrabstwie Antrim (obecnie Irlandia Północna)^[1]. W wieku trzech lat przeprowadził się wraz z rodziną do Anglii^[2]. Studiował w Marlborough College i później w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge, który ukończył w 1886^[1]. Od 1891 do 1927 pracował w Królewskim Obserwatorium Astronomicznym w Greenwich^[2].

Brał udział w kilku ekspedycjach mających za cel obserwacje zaćmienia Słońca^[1]. W miejscowości Sobral^[2] w Brazylii 29 maja 1919 roku, w czasie całkowitego zaćmienia Słońca dokonał pomiarów potwierdzających ogólną teorię względności Alberta Einsteina (identycznych pomiarów tego samego dnia na Wyspie Książęcej dokonał Arthur Eddington^[3])^[1].

Andrew Crommelin był ekspertem w dziedzinie komet, jego obliczenia, z roku 1929, orbit wówczas uważanych za osobne komety (Forbes 1928 III, Coggia-Winnecke 1873 VII i Pons 1818 II), dowiodły, że jest to jedna i ta sama kometa okresowa^[1]. Kometa ta została nazwana „kometą Pons-Coggia-Winnecke-Forbes”, później w roku 1948, pośmiertnie dla uhonorowania prac astronoma nazwano ją 27P/Crommelin^[2]. Jest to podobny przypadek, kiedy kometę okresową z oznaczeniami oficjalnymi 2P/Encke nazwano od nazwiska uczonego, który wyznaczył jej orbitę, a nie jej odkrywcę^[4].

W latach 1904–1906 był prezydentem Brytyjskiego Stowarzyszenia Astronomicznego. W latach 1917–1923 był sekretarzem, a w latach 1929–1930 prezydentem Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego^[1].

W 1910 roku Crommelin oraz Philip Herbert Cowell otrzymali nagrodę Prix Jules-Janssen^[5].

• kometa 27P/Crommelin
• krater Crommelin, na Księżycu
• krater Crommelin, na Marsie
• planetoida (1899) Crommelin