Andrzej Bogolubski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Bogolubski

Wielki książę włodzimierski
Okres	od 1155/1157 do 1174
Poprzednik	Jerzy I Dołgoruki
Następca	Jaropełk
Dane biograficzne
Dynastia	Rurykowicze
Data i miejsce urodzenia	ok. 1111 Rostów
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1174 Bogoliubowo
Przyczyna śmierci	Zamordowanie
Miejsce spoczynku	Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu
Ojciec	Jerzy I Dołgoruki
Matka	córka Ajepy
Rodzeństwo	Rościsław Iwan Gleb Borys Michał Wsiewołod III
Dzieci	Izjasław Mścisław Jerzy Gleb Włodzimierz, Rościsława
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Bogolubski (ros. Андрей Юрьевич Боголюбский), cs. Błagowiernyj kniaź Andriej Bogolubskij^[1] (ur. ok. 1111, zm. w czerwcu 1174 w Bogolubowie koło Włodzimierza) – wielki książę włodzimierski. Syn Jerzego Dołgorukiego.

Od śmierci ojca (1157) książę rostowsko-suzdalski. Przeniósł stolicę do Włodzimierza. W 1169 r. opanował Kijów, uzyskując tym samym tytuł wielkiego księcia. Odmiennie od swoich poprzedników, również ojca, nie przeniósł do tego miasta swej stolicy, lecz po złupieniu Kijowa osadzał tam swoich krewnych jako podległych książąt (pierwszym był jego młodszy brat Gleb Jurijewicz). Centrum swego księstwa pozostawił Włodzimierz, który odtąd stał się stolicą wielkiego księstwa. Andrzej zmusił również Nowogród Wielki do uznania swego zwierzchnictwa i narzucił mu zależnych od siebie książąt.

Bogolubski starał się ograniczyć znaczenie polityczne bojarów w swoich księstwach oraz wymuszał bezwzględne posłuszeństwo podległych mu książąt. W połączeniu z charakterem księcia, który znany był ze swego nieopanowania, spowodowało to powstanie w otoczeniu księcia spisku, którego uczestnicy zamordowali^[2] Andrzeja Bogolubskiego.

W Bogolubowie wzniósł w końcu lat 50. XII w. kompleks zamkowy z cerkwią Narodzenia Matki Bożej, przy której prawdopodobnie utworzył męski monaster. Tradycja cerkiewna przypisuje mu widzenie Matki Bożej, po którym powstała Bogolubowska Ikona Matki Bożej^[3].