Andrzej Józefczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Józefczyk (ur. 29 listopada 1816 w Pilźnie – zm. 21 września 1878 w Krakowie) – polski pedagog, spiskowiec.

Syn gajowego. Podczas studiów na wydziale filozoficz­nym i teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego brał udział w spiskach młodzieży akademickiej. W 1836 został uwięzio­ny, odsiedział 5 lat w Spielbergu.

W 1846 za udział w przygotowaniach do powstania powtórnie znalazł się w więzieniu. Został zwolniony w 1848, i od tego czasu poświęcił się wyłącznie pracy pedago­gicznej.

Był dyrektorem pierwszego seminarium nauczycielskie­go w Krakowie (1871). Jednocześnie, w latach 1868-1878, założyciel i prezes oddziału krakowskiego Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego w Galicji. Au­tor wielu prac z dziedziny pedagogiki. Dorywczo zaj­mował się też twórczością literacką. Wraz z Marcelim Studzińskim przetłumaczył na język polski „Kronikę" Wincentego Kadłubka, wydaną w Krakowie w 1862.

• Ryszard Sadaj - "Kto był kim w Galicji", Kraków 1993, ISBN 83-7081-089-6

• Andrzej Józefczyk – dzieła w bibliotece Polona