Andrzej Smirnow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nie mylić z: Andriej Smirnow.

Andrzej Smirnow

Data i miejsce urodzenia	9 września 1938 Warszawa
Zawód, zajęcie	polityk, nauczyciel akademicki, inżynier elektrotechnik
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Stanowisko	poseł na Sejm I, III, V, VI, VII i VIII kadencji (1991–1993, 1997–2001, 2005–2011, 2014–2019)
Partia	PC (1990–1991) RS AWS (1998–2002) PO (2002–2014) PiS (od 2015)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Smirnow (ur. 9 września 1938 w Warszawie) – polski polityk, nauczyciel akademicki i działacz związkowy, w latach 1991–1993, 1997–2001, 2005–2011 i 2014–2019 poseł na Sejm I, III, V, VI, VII i VIII kadencji.

Syn Jerzego i Haliny Smirnow. Absolwent XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Klementa Gottwalda w Warszawie^[1]. W 1965 ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, a w 1974 uzyskał na tej uczelni stopień doktora nauk technicznych. Pracował jako nauczyciel akademicki na kilku politechnikach^[2].

W 1980 został członkiem do „Solidarności”, do 1991 przewodniczył komisji zakładowej związku na Politechnice Warszawskiej, w kilku kadencjach należał do jego Komisji Krajowej. Został też przewodnikiem SKPB Warszawa.

Był współzałożycielem Porozumienia Centrum, z którego odszedł po uzyskaniu mandatu poselskiego w 1991 z listy „Solidarności”. Od 1998 należał do Ruchu Społecznego AWS, w którym pełnił m.in. funkcję przewodniczącego mazowieckiego Zarządu Wojewódzkiego. Od 2002 należał do Platformy Obywatelskiej. W latach 1998–2002 był radnym sejmiku mazowieckiego I kadencji (pełnił funkcję przewodniczącego klubów radnych Akcji Wyborczej Solidarność i następnie Prawicy).

Sprawował mandat posła na Sejm I kadencji (z ramienia „Solidarności”), III kadencji (z ramienia AWS) i V kadencji (z ramienia PO). W wyborach parlamentarnych w 2007 z listy Platformy Obywatelskiej po raz czwarty wszedł do Sejmu (VI kadencji), uzyskując 10 546 głosów w okręgu podwarszawskim. W wyborach w 2011 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski na kolejną kadencję (otrzymał 7043 głosy)^[3]. 5 czerwca 2014 objął mandat posła VII kadencji w miejsce wybranego do Parlamentu Europejskiego Dariusza Rosatiego. Trzy tygodnie później wystąpił z PO po celowej absencji podczas głosowania nad wotum zaufania dla rządu Donalda Tuska. Złożył także rezygnację z członkostwa w klubie parlamentarnym, która nie została przyjęta^[4], jednak poseł został kilka dni później z niego wykluczony. W lipcu wystąpił na konwencji zorganizowanej przez Prawo i Sprawiedliwość, ogłaszając swoje poparcie dla tego ugrupowania^[5]. W marcu 2015 ogłosił przystąpienie do klubu parlamentarnego PiS^[6], został także członkiem tej partii.

W 2015 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję z listy PiS (dostał 5572 głosy), uzyskując mandat posła VIII kadencji^[7]. Bezskutecznie kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019^[8]. W wyborach krajowych w tym samym roku nie został ponownie wybrany do Sejmu^[9].

W 2011 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[10][11].

• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2023-05-28].
• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2014-07-01].