Anna-Eufrozyna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anna-Eufrozyna (ur. ok. 1185, zm. 1253) – bizantyńska księżniczka, księżna halicka.

Była córką Izaaka II Angelosa i Ireny Paleolog^[1]. Około 1199 roku jej mężem został Roman Halicki^[2]. Małżeństwo miało na celu sojusz militarny Bizancjum i Rusi Halickiej przeciwko Bułgarom. Ich synami byli:

• Daniel Halicki
• Wasylko Romanowicz

Znana jest z zapisu (bez imienia jako Wielka Księżna, żona Romana) z "Kroniki Galicyjsko-Wołyńskiej". Świeckie jej imię ustalone zostało na podstawie świadectwa zawartego w nekrologu katedry w Spirze^[3]. Z jej wpływem wiążą się pojawienie się cennych relikwii chrześcijańskich na Rusi Halickiej. Prowadziła działalność budowlaną i fundacyjną. W 1219 roku została zakonnicą z imieniem Anna. Została pochowana we Włodzimierzu Wołyńskim.

• Hieronim Grala, Drugie Małżeństwo Romana Mścisławowicza, "Slavia Orientalis" 31 (1982), nr 3/4, s. 115-127.
• Dariusz Dąbrowski, Rodowód Romanowiczów książąt halicko-wołyńskich, Poznań - Wrocław 2002.
• Dariusz Dąbrowski, Król Rusi Daniel Romanowicz. O ruskiej rodzinie książęcej, społeczeństwie i kulturze w XIII w., Kraków: Avalon 2016.
• Aleksander Maiorov, Eufrozyna Halicka. Córka imperatora bizantyńskiego na Rusi Halicko-Wołyńskiej (ok. 1176-1180 - po 1253), Kraków: Avalon 2016.