Anna Maria Jopek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anna Maria Jopek

Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1970 Warszawa
Instrumenty	fortepian, keyboard
Typ głosu	sopran liryczny
Gatunki	jazz, folk, pop
Zawód	piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, producentka muzyczna
Aktywność	od 1995
Wydawnictwo	Mercury/PolyGram, Universal Music Polska, AMJ Music
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Anna Maria Jopek (ur. 14 grudnia 1970 w Warszawie^[1]) – polska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, producentka muzyczna.

Za sprzedaż swoich albumów uzyskała siedem platynowych płyt i dziewięć złotych.

Jest absolwentką klasy fortepianu Akademii Muzycznej w Warszawie^[2]. W 1989 odbyła kurs jazzowy w Manhattan School of Music w Nowym Jorku^[2]. Była stypendystką warszawskiego Towarzystwa im. Fryderyka Chopina i nowojorskiego Columbia University. Studiowała również filozofię na Uniwersytecie Warszawskim.

W 1995 otrzymała nagrodę od Michela Legranda na festiwalu Słowiański Bazar w Witebsku^[3]. W maju 1997, reprezentując Polskę z utworem „Ale jestem”, zajęła 11. miejsce w finale 42. Konkursu Piosenki Eurowizji w Dublinie. W tym samym roku wzięła udział w koncercie Zielono mi podczas 34. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu^[4]. Również w 1997 wydała swój debiutancki album studyjny pt. Ale jestem, za którego sprzedaż uzyskała certyfikat złotej płyty.

W 2000 wystąpiła jako support przed koncertem Stinga w Katowicach^[5]. W 2002 wydała album pt. Upojenie, który nagrała z Patem Methenym i za którego sprzedaż uzyskała certyfikat platynowej płyty w Polsce^[6].

Od 2000 koncertuje również poza Polską, wystąpiła na najbardziej prestiżowych scenach świata, takich jak: Carnegie Hall^[7], Hollywood Bowl^[8], Royal Festival Hall^[9], Opera w Tokio i Tel Awiwie, Blue Note Tokyo^[10] czy Santori Hall. Występowała z artystami jazzowymi, takimi jak m.in. Youssou N’Dour^[11], Bobby McFerrin^[12], Ivan Lins^[13], Branford Marsalis^[14], Nigel Kennedy^[15], Richard Bona, Oscar Castro Neves^[13], Makoto Ozone i Gonzalo Rubalcaba^[16]. W 2016, na zaproszenie Stinga, zaśpiewała z nim w duecie jego przebój „Fragile” podczas noworocznego koncertu telewizyjnego^[17]. Za granicą wydała płyty: Barefoot (2002), Secret (2005), ID (2007), Haiku (2011) i Ulotne (2018). Nagrywała w studiach Real World u Petera Gabriela, Abbey Road w Londynie i Power Station w Nowym Jorku.

W 2009 otrzymała Perłę Honorową Polskiej Gospodarki w kategorii „Kultura” od redakcji Polish Market^[18]. 3 maja 2015 została odznaczona przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w pracy artystycznej i twórczej oraz za popularyzowanie polskiej muzyki w świecie”^[19].

Wystąpiła w Teatrze Starym w Lublinie w spektaklu „Czas Kobiety”^[20] w reżyserii Leszka Mądzika, dla którego współkomponowała muzykę z Robertem Kubiszynem. W 2014 podjęła współpracę z międzynarodową grupą Teatr Pieśń Kozła^[21], występując z nim w przedstawieniu Return to the Voice na Fringe Festival oraz w jednym z odcinków serialu Wikingowie w reż. Michaela Hirsta^[22].

Jest córką tenora Stanisława Jopka i tancerki baletowej Marii Stankiewicz, artystów Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”^[23]. Ma młodszą o dwa lata siostrę, Patrycję^[2].

31 stycznia 1998 wyszła za dziennikarza Marcina Kydryńskiego, syna Haliny Kunickiej i Lucjana Kydryńskiego, z którym ma dwóch synów: Franciszka (ur. 12 maja 1998) i Stanisława (ur. 4 grudnia 2000)^[24].

 Osobny artykuł: Dyskografia Anny Marii Jopek.

• Szabla od komendanta (1996, wykonanie muzyki)^[34]
• Spona (1998, wykonanie muzyki)^[35]
• Wikingowie (2019)^[22]

• Herkules (1997, Melpomena)