French
DeutschAnnie Fischer – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Annie Fischer (ur. 5 lipca 1914 w Budapeszcie, zm. 11 kwietnia 1995 tamże[1]) – węgierska pianistka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy wystąpiła publicznie w wieku 8 lat, wykonując I koncert fortepianowy Ludwiga van Beethovena[1]. Ukończyła studia na Akademii Muzycznej im. Ferenca Liszta w Budapeszcie, gdzie jej nauczycielami byli Ernő Dohnányi i Arnold Székely[1][2]. Studia kontynuowała w Zurychu[1]. W 1933 roku zdobyła pierwszą nagrodę na międzynarodowym konkursie pianistycznym im. Ferenca Liszta w Budapeszcie[1][3]. W 1937 roku poślubiła pisarza i krytyka muzycznego Aladára Tótha[1]. Ze względu na żydowskie pochodzenia męża w czasie II wojny światowej musiała emigrować[3]. Lata 1941–1946 spędziła na emigracji w Szwecji, następnie wróciła na Węgry[1]. Po wojnie koncertowała m.in. w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie (1961) oraz Australii (1967)[2]. Była cenioną wykonawczynią utworów Beethovena, Schumanna, Liszta i Bartóka[2]. Trzykrotna laureatka nagrody im. Kossutha (1949, 1955, 1965)[2].
Niechętnie podchodziła do rejestracji nagrań w studio, preferując wykonania koncertowe[3]. Od 1977 roku przez kilka lat dokonała dla wytwórni Hungaroton nagrań studyjnych wszystkich sonat fortepianowych Ludwiga van Beethovena, jednak nastawiona krytycznie do tego przedsięwzięcia nie zezwoliła na ich publikację i zostały one wydane na płytach dopiero po śmierci artystki[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1117–1118. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 108. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d Stephen Siek: A Dictionary for the Modern Pianist. Lanham: Rowman & Littlefield, 2017, s. 50. ISBN 978-0-8108-8879-1.