Anqing – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Prowincja | |
Powierzchnia | prefektura: 15 327 km² |
Populacja (2010) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy | 0556 |
Kod pocztowy | 246000 |
Tablice rejestracyjne | 皖H |
Położenie na mapie Chin | |
30°30′N 117°02′E/30,500000 117,033333 | |
Strona internetowa |
Anqing (chiń. 安慶市; chiń. upr. 安庆市; pinyin Ānqìng shì) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Anhui, port nad rzeką Jangcy. Od północy graniczy z Lu’an, z Hefei i Wuhu od północnego wschodu, Chizhou od południowego wschodu, Tongling od wschodu. Od zachodu i południa graniczy z prowincjami Hubei i Jiangxi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 379 701[1]. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 989 998 mieszkańców[2]. Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Anqing. Ośrodek handlu herbatą oraz przemysłu maszynowego, elektronicznego, bawełnianego i spożywczego; miasto posiada własny port lotniczy[3].
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]Prefektura miejska Anqing podzielona jest na:
- 3 dzielnice: Yingjiang, Daguan, Yixiu,
- 2 miasta: Tongcheng, Qianshan,
- 5 powiatów: Huaining, Taihu, Susong, Wangjiang, Yuexi.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miasto zostało założone w II w. p.n.e. w czasie panowania dynastii Han. W średniowieczu otrzymało nazwę Anqing. Od 1853 do 1861 roku znajdowało się pod panowaniem tajpingów. W następnych latach Anqing stało się centrum przemysłu zbrojeniowego[potrzebny przypis].
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]Anqing jest ważnym centrum przemysłu petrochemicznego, tekstylnego, spożywczego, herbacianego oraz motoryzacyjnego[potrzebny przypis].
Obiekty turystyczne
[edytuj | edytuj kod]- Pagoda Zhenfeng z okresu dynastii Ming, położona nad rzeką Jangcy.
Miasta partnerskie
[edytuj | edytuj kod]Anqing prowadzi partnerskie stosunki z dwoma miastami na świecie:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anqing. World Gazetteer. [dostęp 2010-12-08]. (ang.).
- ↑ China Prefectures. Statoids. [dostęp 2010-12-08]. (ang.).
- ↑ Anqing, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2010-12-08] .