Antoni Kurowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: Antoni Lubicz-Kurowski.

Antoni Kurowski (ur. 8 maja 1885 w Łukowej, zm. 21 listopada 1948 w Kraśniku, lub Rzeczycy Ziemiańskiej^[1]) – polski działacz ludowy, poseł na Sejm II kadencji w II RP.

Był samoukiem. W 1905 uczestniczył w manifestacjach robotniczo-chłopskich. Po wybuchu I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. Następnie wzięty do niewoli niemieckiej, gdzie działał w nielegalnej organizacji „Piechur” (pod pseudonimem „Andrzej Makuch”). Ponadto działał w polskiej organizacji o nazwie „Sokół”, za co został w 1918 uwięziony w Hamm.

Po powrocie do kraju założył Stowarzyszenie Spółdzielcze „Jedność Chłopska” w Rzeczycy Ziemiańskiej. Był działaczem Chłopskiego Stronnictwa Radykalnego. W 1928 został członkiem Rady Narodowej Stronnictwa Chłopskiego i z jego listy uzyskał mandat poselski. Współpracował z KPP.

Podczas II wojny światowej był działaczem SL „Roch”. Utrzymywał kontakty z GL i AL.

Po wojnie był działaczem Stronnictwa Ludowego (prezes Zarządu Powiatowego SL w Kraśniku, I wiceprezes i członek Zarządu Wojewódzkiego SL w Lublinie).

• Kurowski Antoni. W: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej Red. nauk. prof. Jacek M. Majchrowski. Warszawa 1994, s. 339 (biogram 728), ISBN 83-7066-569-1
• Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich : IV Okręg Lublin tom II. Lublin: Stowarzyszenie Żołnierzy Batalionów Chłopskich, 2001, s. 399-400. ISBN 83-91313-50-6.