Antoni Miączyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antoni Miączyński
Herb
Herb Suchekomnaty
Rodzina

Miączyńscy herbu Suchekomnaty

Data urodzenia

1691

Data śmierci

1774

Ojciec

Atanazy Walenty Miączyński

Matka

Helena Łuszkowska

Żona

Dorota księżna Woroniecka

Dzieci

Teresa Miączyńska
Leon Miączyński
Stanisław August Miączyński
Józef Miączyński (1743–1793)
Aleksander Kajetan Miączyński
Antonina Aniela Miączyńska

Odznaczenia
Order Orła Białego

Antoni Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 1691, zm. 1774) – wojewoda podlaski w latach 1771-1774, kasztelan podlaski w latach 1738-1771, starosta łucki w latach 1714-1746, starosta łosicki w latach 1717-1762, pułkownik królewski[1].

Syn Atanazego Miączyńskiego oraz Heleny Łuszkowskiej. Rotmistrz chorągwi pancernej, pułkownik JKMci (1727). Po ojcu wskutek cesji ojca został starostą grodowym łuckim. Od 1723 roku do 1762 starosta łosicki[2], w tym czasie jest również dowódcą chorągwi pancernej. 6 grudnia 1738 zostaje kasztelanem podlaskim, tym samym zostaje senatorem. Jeszcze tego samego dnia zostaje odznaczony Orderem Orła Białego.

Poseł powiatu łuckiego na sejm 1724 roku[3]. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1733 roku z pwoiatu łuckiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie[4].

Od 1729 roku mąż księżnej Doroty Woronieckiej herbu Korybut (córka Mikołaja Antoniego[5], kasztelana czernihowskiego, starostę średzkiego, tenutarkę na Krutniowie[6], ur. 1712, zm. 1785). Poseł oraz senator na sejm.

Potomkowie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Urzędnicy wołyńscy XIV-XVIII w". Oprac. Marian Wolski, Kórnik 2007, s. 172.
  2. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2007-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-08)].
  3. Wiktor Bagniewski, Diariusz sejmu walnego sześcioniedzielnego warszawskiego anni 1724, rkps Ossolineum 291/III, k. 4v.
  4. Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 42.
  5. Zobacz portret https://web.archive.org/web/20190215215853/http://cyfrowe.mnw.art.pl/Content/27035/mp3142.jpg
  6. Jerzy Hr. Dunin-Borkowski: Almanach błękitny, s. 606—607.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Hr. Dunin-Borkowski: Almanach błękitny : genealogia żyjących rodów polskich. Lwów, Warszawa, 1908, s. 606—607.