Antoni Wręga – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antoni Wręga
ps. Krzysztof Lechicki
Ilustracja
Antoni Wręga (2021)
Data i miejsce urodzenia

3 października 1952
Gdańsk

Zawód, zajęcie

działacz opozycyjny, historyk, dziennikarz, dyplomata

Alma Mater

Uniwersytet Gdański

Stanowisko

chargé d'affaires RP w Czechach (2020–2021, 2022)

Małżeństwo

Magdalena Elżbieta Wręga

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Antoni Jerzy Wręga (ur. 3 października 1952 w Gdańsku[1]) – polski działacz opozycyjny, historyk, dziennikarz i dyplomata, chargé d’affaires RP w Czechach (2020–2021, 2022).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent studiów historycznych na Uniwersytecie Gdańskim (1977). Pracował jako nauczyciel w SP nr 61 w Gdańsku (1977–1978), archiwista w Gdańskim Ośrodku Ochrony Dóbr Kultury (1978). Zwolniony stamtąd po przeprowadzeniu rewizji w jego mieszkaniu. W latach 1978–1979 sekretarz Stanisława Załuskiego, a w 1979 bibliotekarz w Bibliotece Uniwersytetu Gdańskiego w Sopocie. Od 1980 do 1981 pracował w MKZ Gdańsk[1].

Współpracownik Komitetu Obrony Robotników, Komitetu Samopomocy Społecznej KOR (1978–1980)[1] oraz Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela[2], uczestnik Ruchu Młodej Polski (1979–1980)[1] oraz NSZZ „Solidarność”[2]. Publikował w pismach niezależnych, m.in. „Bratniaku”. 13 grudnia 1981 został internowany i do 29 czerwca 1982 był osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku. Następnie nie mógł podjąć zatrudnienia. W 1983 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, początkowo pracował jako robotnik w przemyśle stalowym. Po zdaniu egzaminu dziennikarskiego w gazecie „Voice of America” publikował m.in. w „Nowym Dzienniku[1].

W 1991 powrócił do Polski i w tym samym roku rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1991–1995 był II sekretarzem i wicekonsulem w Ambasadzie w Kopenhadze. W latach 1995–1996 w sektorze prywatnym. Od 1996 do 2006 ponownie w MSZ, m.in. na stanowisku wicedyrektora Sekretariatu Ministra. W 2008 powrócił do MSZ i do 2011 był radcą ministra w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa, a od 2011 w Archiwum MSZ[1]. Następnie m.in. zastępca dyrektora Biura Spraw Osobowych MSZ (ok. 2017)[3]. Od ok. 2019 na stanowisku kierownika Wydziału Polityczno-Ekonomicznego i zastępcy ambasadora w Pradze[4][5]. Od 1 lipca 2020 do 29 listopada 2021 oraz od 1 lutego 2022 do 15 września 2022 chargé d’affaires RP w Czechach[6][7].

Żonaty z Magdaleną Elżbietą Wręgą[8].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzyż Wolności i Solidarności „za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” (2021)[9]
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za aktywność samorządową, zawodową i społeczną” (2021[10], dekoracja w 2024[11])

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Arkadiusz Kazański, Wręga Antoni Jerzy [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2022-03-01].
  2. a b Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra, Kryptonim „Wasale”. Służba Bezpieczeństwa wobec Studenckich Komitetów Solidarności 1977–1980, wyd. 2, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2014, ISBN 978-83-7629-571-8 [dostęp 2022-03-01].
  3. Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 90/ [online], sejm.gov.pl, 13 grudnia 2017 [dostęp 2022-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-01].
  4. Personel [online], Polska w Czechach – Portal Gov.pl [dostęp 2022-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-14].
  5. Pamiętamy o górnikach ze Stonawy [online], Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach, 20 grudnia 2019 [dostęp 2022-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-10].
  6. Personel [online], Polska w Czechach – Portal Gov.pl [dostęp 2022-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-22].
  7. Personel [online], Polska w Czechach – Portal Gov.pl [dostęp 2022-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-01].
  8. Diplomatic list [online], mzv.cz, 23 lutego 2022, s. 160 [dostęp 2022-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-01] (ang.).
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 listopada 2021 r. nr rej. 511/2021 o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2022 r. poz. 193).
  10. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 grudnia 2021 r. nr rej. 525/2021 o nadaniu orderów (M.P. z 2022 r. poz. 210).
  11. Odznaczenia państwowe z okazji Narodowego Święta Niepodległości [online], prezydent.pl, 11 listopada 2024 [dostęp 2024-11-11].