Antonio Riberi – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 15 czerwca 1897 | ||
Data i miejsce śmierci | 16 grudnia 1967 | ||
Nuncjusz w Hiszpanii | |||
Okres sprawowania | 1962–1967 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat | 29 czerwca 1922 | ||
Nominacja biskupia | 13 sierpnia 1934 | ||
Sakra biskupia | 28 października 1934 | ||
Kreacja kardynalska | 26 czerwca 1967 | ||
Kościół tytularny |
Data konsekracji | 28 października 1934 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Antonio Riberi (ur. 15 czerwca 1897 w Monte Carlo, Monako, zm. 16 grudnia 1967 w Rzymie) - duchowny katolicki pochodzący z Monako, dyplomata papieski, kardynał, wieloletni osobisty przyjaciel papieża Pawła VI.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył seminarium w Cuneo, a także Uniwersytet Gregoriański i Papieską Akademię Kościelną. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1922 w Rzymie. W latach 1925–1930 attaché nuncjatury w Boliwii, a w latach 1930–1934 doradca w nuncjaturze w Irlandii.
13 sierpnia 1934 otrzymał nominację na arcybiskupa tytularnego Dara. 4 listopada tego samego roku mianowany delegatem apostolskim dla misji afrykańskich z siedzibą w Mombasa. Sakry udzielił mu kardynał Pietro Fumasoni Biondi. W latach 1946–1959 nuncjusz w Chinach, a w latach 1959–1962 w Irlandii. Jego ostatnią placówką była Hiszpania, a ukoronowaniem pracy dyplomatycznej była kreacja kardynalska na konsystorzu z 1967 roku. Zmarł jeszcze w tym samym roku z powodu infekcji płuc, podczas rozmowy z przyjaciółmi w siedzibie Legionistów Chrystusa w Rzymie, gdzie rezydował.