Antonio Riberi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antonio Riberi
Kardynał prezbiter
ilustracja
Herb duchownego Sicut rivus aquarum in site
Kraj działania

Monako

Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1897
Monte Carlo

Data i miejsce śmierci

16 grudnia 1967
Rzym

Nuncjusz w Hiszpanii
Okres sprawowania

1962–1967

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1922

Nominacja biskupia

13 sierpnia 1934

Sakra biskupia

28 października 1934

Kreacja kardynalska

26 czerwca 1967
Paweł VI

Kościół tytularny

San Girolamo della Carità

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 października 1934

Konsekrator

Pietro Fumasoni Biondi

Współkonsekratorzy

Giuseppe Pizzardo
Carlo Salotti

Antonio Riberi (ur. 15 czerwca 1897 w Monte Carlo, Monako, zm. 16 grudnia 1967 w Rzymie) - duchowny katolicki pochodzący z Monako, dyplomata papieski, kardynał, wieloletni osobisty przyjaciel papieża Pawła VI.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył seminarium w Cuneo, a także Uniwersytet Gregoriański i Papieską Akademię Kościelną. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1922 w Rzymie. W latach 19251930 attaché nuncjatury w Boliwii, a w latach 19301934 doradca w nuncjaturze w Irlandii.

13 sierpnia 1934 otrzymał nominację na arcybiskupa tytularnego Dara. 4 listopada tego samego roku mianowany delegatem apostolskim dla misji afrykańskich z siedzibą w Mombasa. Sakry udzielił mu kardynał Pietro Fumasoni Biondi. W latach 19461959 nuncjusz w Chinach, a w latach 19591962 w Irlandii. Jego ostatnią placówką była Hiszpania, a ukoronowaniem pracy dyplomatycznej była kreacja kardynalska na konsystorzu z 1967 roku. Zmarł jeszcze w tym samym roku z powodu infekcji płuc, podczas rozmowy z przyjaciółmi w siedzibie Legionistów Chrystusa w Rzymie, gdzie rezydował.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]