Arbanasi (Bułgaria) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arbanasi
Арбанаси
Ilustracja
Państwo

 Bułgaria

Obwód

Wielkie Tyrnowo

Gmina

Wielkie Tyrnowo

Populacja (2024)
• liczba ludności


367[1]

Kod pocztowy

5029

Położenie na mapie obwodu Wielkie Tyrnowo
Mapa konturowa obwodu Wielkie Tyrnowo, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Arbanasi”
Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Arbanasi”
Ziemia43°05′54,76″N 25°39′57,44″E/43,098544 25,665956
Strona internetowa

Arbanasi (bułg. Арбанаси) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Wielkie Tyrnowo, w gminie Wielkie Tyrnowo. W 2024 roku liczyła 367 mieszkańców[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Brak wiarygodnych materiałów dokumentalnych pozostawia różne opinie i założenia na temat pochodzenia, nazwy i populacji Arbanasi[2]. Według Konstantina Ireczka późnośredniowieczni mieszkańcy wsi byli przybyszami głównie z Epiru, o czym świadczą miejscowe inskrypcje i księgi greckie[2]. Machiel Kiel przyjmuje, że Albańczycy osiedlili się we wsi pod koniec XV wieku, po kampanii wojskowej sułtana Bajazyda II w Albanii w 1492 roku, podczas której wzięto wielu jeńców[3]. Według niektórych badaczy jedna z tutejszych cerkwi powstała już w XIV wieku[4].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew Narodzenia Pańskiego
Wnętrze cerkwi Narodzenia Pańskiego
Jedna z zabytkowych kyszt

Arbanasi jest rezerwatem architektoniczno-muzealnym i znajduje się na liście stu narodowych obiektów turystycznych. We wsi znajdują się dwa monastyry. Czynny monastyr dziewiczy „Święta Matka Boża”, założony został w okresie Drugiego Królestwa Bułgarii[5]. W pierwszych latach upadku Bułgarii pod panowaniem osmańskim monastyr został zachowany, lecz potem doznał poważnych szkód w wyniku najazdów Kyrdżalczyków[5]. Odrestaurowano go w XVII w., od tego czasu datuje się także ikonostas[5]. W monastyrze przechowywana jest ikona Matki Bożej typu Troeruczica, uważana za cudowną[5]. Drugi monastyr w miejscowości to „Św. Mikołaj”, jest czynnym monastyrem dziewiczym, założonym za panowania dynastii Asienewci[6]. Został zniszczony, gdy Bułgaria znalazła się pod panowaniem osmańskim[6]. Odrestaurowano go pod koniec XVII wieku. Współcześnie monastyr przyjmuje nocujących pielgrzymów[6].

W wiosce Arbanasi znajduje się pięć średniowiecznych muzeów cerkiewnych, z unikalnymi malowidłami ściennymi. Dziś cerkwie są częścią Regionalnego Muzeum Historycznego Wielkiego Tyrnowa:

  • Cerkiew-Muzeum św. Dymityra – zbudowana w 1621 r. W 1850 r. w świątyni odbyły się wybory wikariusza biskupa metropolii tyrnowskiej. Unikalne dla Bałkanów jest przedstawienie w jej wnętrzu drzewa Jessego[7].
  • Cerkiew-muzeum „Św. Jerzego” – budowana w dwóch etapach – w XVI i na przełomie XVII i XVIII w.[8]
  • Cerkiew-muzeum Narodzenia Pańskiego – budowana w kilku etapach w XVI–XVII wieku. Jest to masywna kamienna budowla. Obok kościoła znajduje się także kaplica „Św. Jana Poprzednika”. „Rożdestwo Christowo” jest częścią kompleksu rezydencjalnego, z którego pochodzi największa metropolia na Bałkanach – Tarnowsk[9].
  • Cerkiew-muzeum „Św. Archanioła Michała Gabriela” – została zbudowana pod koniec XVII wieku. Do dziś zachowały się obrazy Chrystusa Emanuela, Chrystusa Wszechposiadacza, Dziewicy Platytera, Świętego Jerzego, Świętego Merkurego zabijającego króla-tyrana, Świętego Prokopa, Świętego Artemiusza, Świętego Pantelejmona. Do zachowanych scen należą: „Zwiastowanie”, „Chrzest Chrystusa”, „Zdrada Judasza”, „Ukrzyżowanie Chrystusa” i „Sąd Piłata”. Obok kościoła zbudowano kaplicę św. Paraskewy[5].
  • Cerkiew-muzeum św. Atanazego – zbudowana w latach 30. XVIII w., przy czym malowanie ukończono w 1667 r.; jak wynika z inskrypcji fundacyjnej znajdującej się w cerkwi. Na sklepieniu namalowane są imponujące wizerunki Chrystusa Wszechmogącego, Chrystusa Emanuela i Trójcy Świętej. Zachowały się wizerunki św. Modesta, św. Spyridona, św. Achillesa i św. Antypasa. Obok kościoła zbudowano kaplicę św. Charalampiusza[10].

Osoby związane z miejscowością

[edytuj | edytuj kod]

Urodzeni

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Таблица на населението по постоянен и настоящ адрес. Единна система за гражданска регистрация и административно обслужване на населението. [dostęp 2024-07-06]. (bułg.).
  2. a b Константин Иречек: История на българите. s. 488. [dostęp 2024-07-06].
  3. Гергана Георгиева: Войната като фактор за вътрешни миграции на балканското население през ХV–ХІХ век. По примера на село Арбанаси, В: Чрез миналото към бъдещето. София: Сборник в чест на проф. днк Маргарита Карамихова, 2018, s. 134.
  4. Елена Грозданова: Многоликите пътища на мира и войната, в: Контрасти и конфликти „зад кадър” в българското общество през XV–XVIII век. София: 2003, s. 46–47.
  5. a b c d e Църква „Св. Успение Богородично” (XVII в.), Арбанашки манастир – с. Арбанаси Църква „Св. Успение Богородично” (XVII в.), Арбанашки манастир – с. Арбанаси. София: Център за Реставрация на Художествени Ценности, s. 12–21.
  6. a b c Манастир Свети Никола. arbanassi.org. [dostęp 2024-07-06]. (bułg.).
  7. Църква св. Димитър – Арбанаси. .museumvt.com. [dostęp 2024-07-06]. (bułg.).
  8. Църква св. Георги – Арбанаси. museumvt.com. [dostęp 2024-07-06]. (bułg.).
  9. Църква Рождество Христово – Арбанаси. museumvt.com. [dostęp 2024-07-06]. (bułg.).
  10. Църква „Св. Атанасий”. veliko-tarnovo.bg. [dostęp 2024-07-06]. (bułg.).