Arcotron – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arcotron – rodzaj lampy elektronowej ze sterowaniem zewnętrznym, wprowadzonej na rynek w 1930 r. przez firmę Telefunken.

W lampie tej będącej odpowiednikiem tradycyjnej triody rolę siatki sterującej odgrywa elektroda sterująca w postaci metalowej powłoki na zewnętrznej powierzchni szklanej bańki. Wewnątrz bańki znajduje się katoda żarzona bezpośrednio oraz anoda. Bańka lampy ma spłaszczony kształt w celu zmniejszenia odległości między elektrodą sterującą a katodą. Cokół posiada 3 nóżki – dwie do katody i jedną do anody. Elektroda sterująca jest połączona z metalowym pierścieniem, który łączy się z podstawką lampy za pomocą sprężynki kontaktującej. Skonstruowano dwie wersje arcotronu: Arcotron 201^[1] (odpowiedniki: Arc201, REA201) – próżniowy oraz Arcotron 301^[2] (odpowiedniki: Arc301, REA301) – gazowany^[3].

• napięcie żarzenia – 1 V
• prąd żarzenia – 0,25 A
• maksymalny prąd anodowy – 0,5 mA

Arcotrony ze względu na prostotę konstrukcji zostały zastosowane w tanich odbiornikach radiowych (np. Telefunken T12), lecz z powodu niezadowalających parametrów nie znalazły szerszego uznania.

• Karol Witkowski, „Arcotron” – lampa sterowana z zewnątrz, Radjo-Amator Polski, Nr 9 z 1930 r.

• Opis arcotronów na stronie oldradio.de (niem.)
• Opis lampy Arcotron 201 na stronie radiomuseum.org (ang. • niem.)