Atak (film 1956) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Atak
Attack!
Ilustracja
Kadr tytułowy zwiastuna filmu
Gatunek

Dramat wojenny

Rok produkcji

1956

Data premiery

17 października 1956

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski, niemiecki

Czas trwania

107 min

Reżyseria

Robert Aldrich

Scenariusz

James Poe

Główne role

Jack Palance
Eddie Albert
Lee Marvin
William Smithers
Robert Strauss
Buddy Ebsen

Muzyka

Frank De Vol

Zdjęcia

Joseph F. Biroc

Scenografia

William Glasgow

Montaż

Michael Luciano

Produkcja

Robert Aldrich

Wytwórnia

The Associates & Aldrich Company

Dystrybucja

United Artists

Budżet

810 000 $

Atak (ang. Attack!) – dramat wojenny z 1956 w reżyserii Roberta Aldricha. Scenariusz filmu został oparty na sztuce Normana Brooksa pod tytułem Fragile Fox.

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

II wojna światowa, koniec roku 1944, front zachodni we Francji. Pluton porucznika Costy usiłuje zdobyć niemiecki bunkier. Powodzenie ataku zależy od wsparcia reszty kompanii dowodzonej przez kapitana Cooneya. Jednak w decydującym momencie, kiedy niemiecki ogień przygważdża i dziesiątkuje ludzi Costy, pomoc nie nadchodzi – tchórzliwy Cooney nie wydaje rozkazu do ataku.

Po pewnym czasie Costa otrzymuje kolejne zadanie – przeprowadzenie rozpoznania niedużego miasteczka La Nelle. W wypadku napotkania oporu Niemców ma otrzymać niezwłoczne wsparcie kapitana Cooneya. Costa wkracza do miasteczka, jednak musi się na zdobytym przyczółku przeciwstawić silnemu naporowi Niemców wspieranych czołgami. Ponosi duże straty, a pomimo wezwań przez radio, obiecana pomoc nie nadchodzi. Wycofuje się wraz z kilkoma ocalałymi ludźmi i ciężko ranny dociera do kwatery Cooneya. Chce go zabić, jednak na skutek odniesionych ran umiera zanim zdąży to zrobić. Cooney chce się poddać, terroryzując swoich żołnierzy bronią – wie, że jako oficerowi nic mu nie grozi, a los jego żołnierzy niewiele go obchodzi. Jednak inny oficer, porucznik Woodruff, nie zamierza na to pozwolić – strzela do Cooneya. Swoje strzały do tchórzliwego kapitana oddają również ocaleli żołnierze z oddziału Costy.

Cała ta sytuacja jest olbrzymim dylematem moralnym dla Woodruffa. Z jednej strony, przy wsparciu podległych mu żołnierzy, zabił tchórzliwego dowódcę, przez którego poległo wielu jego kolegów i zapobiegł poddaniu się oddziałom SS. Jednocześnie jednak zdaje sobie sprawę, że dokonał czegoś w rodzaju samosądu, który nawet w warunkach wojennych nie powinien mieć miejsca. Jego żołnierze, nie mają wątpliwości – zgodnie twierdzą, że kapitan Cooney poległ od kul niemieckich, a sam Woodruff nie mógł jednoznacznie stwierdzić czy jest jego zabójcą, ponieważ nie tylko on strzelał. Jego zwierzchnik – bystry podpułkownik Bartlett zdaje sobie doskonale sprawę co naprawdę się wydarzyło. Okazuje się być dowódcą wyjątkowo cynicznym i pragmatycznym, a cała sytuacja jest mu tylko na rękę. Na miejsce nieudolnego Cooneya mianuje z awansem na kapitana Woodruffa, a poległych Costę i Cooneya uznaje po prostu za bohaterów poległych w walce. W ostatniej scenie filmu Woodruff łączy się telefonicznie z dowódcą dywizji generałem Parsonsem – nie wiadomo co mu zamelduje, czy insynuowaną wersję podpułkownika Bartletta czy prawdę.

Obsada aktorska

[edytuj | edytuj kod]

i inni.

Jack Palance jako por. Costa
Eddie Albert jako kpt. Cooney
Lee Marvin jako p.płk. Bartlett
William Smithers jako por. Woodruff (z karabinem)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]