French
DeutschAuguste Piccard – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Auguste Piccard (1932) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
  | |
27 maja 1931
Auguste Antoine Piccard (ur. 28 stycznia 1884 w Bazylei, zm. 24 marca[a] 1962 w Lozannie)[1] – szwajcarski fizyk, wynalazca i badacz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Od dziecka zainteresowany nauką, studiował na Politechnice Federalnej w Zurychu. W 1922 został profesorem fizyki na Wolnym Uniwersytecie Brukselskim.
23.09.1923 roku podczas XII zawodów Pucharu Gordona Bennetta reprezentował Szwajcarię zajmując 10 pozycję[2]. W 1932 roku odwiedził Polskę. podczas pobytu wygłosił w Polskim Towarzystwie Fizycznym wykład o metodach badania stratosfery[3], spotkał się z prezydentem Mościckim, wygłosił wykład w auli politechniki warszawskiej o swoich badaniach nad mechaniką rejonów kosmicznych[4]. 10 maja odwiedził Zakłady Balonowe w Legionowie, a 11 maja odbył lot w towarzystwie Ericha Tilgenkampa, inż. Stanislawa Mazurka i ppłk. Sielewicza na balonie Zurich II[5]. Podczas wizyty w Legionowie został podpisana wstępna umowa na produkcję przez Zakłady balonu stratosferycznego dla Piccarda, ale profesorowi nie udało się zdobyć pieniędzy na ten projekt i zamówienie nie zostało potwierdzone[6].
We wczesnych latach 30. XX wieku opracował podstawowe założenia konstrukcji batyskafu, jednak wówczas niezrealizowane. Na podstawie tych założeń skonstruował w 1930 balon stratosferyczny. Na cześć głównego sponsora, Belgijskiego Narodowego Funduszu Badań Naukowych, balon nazwano „FNRS”. 27 maja 1931 Piccard wraz z Paulem Kipferem, wznosząc się z Augsburga, osiągnął rekordową wysokość 15 785 metrów, dokonując w czasie lotu wielu ważnych pomiarów dotyczących atmosfery i promieniowania kosmicznego. Badania promieniowania kosmicznego były głównym powodem konstrukcji balonu. W tym celu w 1936 nawiązał współpracę z fabryką gumy w Sanoku, utworzoną przez Oskara Schmidta, zamierzając wykorzystać materiał wyprodukowany w tym zakładzie do planowanej budowy balonu w Legionowie[7]. Profesor Piccard wykonał jeszcze 26 lotów stratosferycznych, osiągając maksymalną wysokość 23 000 m.
Do konstruowania batyskafu powrócił pod koniec lat 30., lecz prace przerwała II wojna światowa. Po jej zakończeniu prace kontynuowano, tym razem we Francji, pod patronatem Francuskiej Marynarki Wojennej. W 1948 batyskaf „FNRS-2” wykonał kilka próbnych zanurzeń.
Wskutek nieporozumień z francuską marynarką Piccard – z doświadczeniem nabytym podczas budowy i eksploatacji „FNRS-2” – przystąpił do budowy nowego batyskafu, zmieniając niektóre rozwiązania konstrukcyjne. Tym razem sponsorami byli Włosi. W 1953 zwodowano batyskaf o nazwie „Trieste”, w którym Piccard wraz z synem Jacques’em oraz innymi naukowcami wykonał wiele zanurzeń w Morzu Śródziemnym[8]. W 1957 „Trieste” został sprzedany Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych[9]. Następne zanurzenia wykonywał m.in. także Jacques Piccard (w tym najsłynniejsze, zejście na dno Rowu Mariańskiego w 1960).
Kontynuatorem pasji balonowych Auguste’a jest jego wnuk, Bertrand[10].
Na podstawie wyglądu profesora Herge stworzył postać Tryfona Lakmusa w serii komiksów Przygody Tintina[11].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wnuk Auguste’a Piccarda, Bertrand, na swojej stronie internetowej jako dzień śmierci dziadka podaje 25 marca. Patrz: Biografia Auguste’a Piccarda na stronie Bertranda Piccarda (ang. • fr.) [dostęp 2016-02-27]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Auguste Piccard, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-05] (ang.).
- ↑ Results [online], web.archive.org, 17 września 2016 [dostęp 2020-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-17].
- ↑ Ziemia widziana z wysokości 16 km., „Ilustrowany Kurier Codzienny” (128), 10 maja 1932, s. 8.
- ↑ Czy prof. Piccard znajdzie u nas towarzysza do lotu w stratosferę?, „Ilustrowany Kurier Codzienny” (128), 10 maja 1935, s. 10.
- ↑ Prof. Piccard w Legjonowie, „Ilustrowany Kurier Codzienny” (129), s. 11.
- ↑ August Piccard – Gwiazda Polski [online] [dostęp 2022-12-20] (pol.).
- ↑ Edward Zając, Organizacje o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i sportowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 606
- ↑ Bryson 2006 ↓, s. 287. Cytat: Piccardowie ochrzcili swój batyskaf „Trieste”, od nazwy włoskiego miasta Triest, w którym został zbudowany. W czasie jednego z pierwszych zanurzeń, na początku 1954 roku, przekroczyli głębokość 4000 metrów, prawie trzy razy większą, niż wynosił rekord Bartona sprzed sześciu lat.
- ↑ W. J. Broad: The Universe Below. Discovering the secrets of the Deep Sea. Nowy Jork. s. 54.
- ↑ Bertrand Piccard. wprost.pl. [dostęp 2015-06-18].
- ↑ Professor Calculus. Tintin.com. (ang.).
- ↑ a b Sylwetka Auguste’a Piccarda na stronie Bertranda Piccarda (ang. • fr.) [dostęp 2016-02-27]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- August Piccard: Do stratosfery i w głąb mórz. Warszawa: Iskry, 1964.
- Bill Bryson: Krótka historia prawie wszystkiego. Poznań: Zysk i S-ka, 2006. ISBN 978-83-7298-888-1.