Auksanografia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Auksanografia – dział mikrobiologii badający wpływ różnych warunków środowiska na wzrost i rozwój bakterii przy użyciu auksanogramów. Wprowadzona przez Beyerincka^[1].

Test taki polega na dodaniu do stygnącej pożywki Sabourauda zawiesiny badanego grzyba. Po zastygnięciu pożywki sypie się na powierzchnię podłoża różne węglowodany lub związki azotowe. W miejscu asymilacji następuje szybszy rozrost grzyba, co powoduje mętnienie pożywki dokoła związku^[2].