Avempace – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ibn Bājjah, Avempace
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

około 1095
Saragossa

Data i miejsce śmierci

1138/1139
Fez

Zawód, zajęcie

filozof, uczony

Ibn Bājjah (Abū Bakr Muḥammad ibn Yaḥyā ibn al-Sāyigh al-Tujībī al-Andalusī al-Saraqustī, zlatynizowane: Avempace, ur. 1095 w Saragossie, zm. 1138/39 w Fezie) – muzułmański filozof działający na terenie obecnej Hiszpanii. Łączył myśl Arystotelesa z neoplatonizmem. Zajmował się także matematyką i naukami przyrodniczymi[1].

Poglądy filozoficzne

[edytuj | edytuj kod]

Jego najważniejszą pracą był nieukończony traktat Tadbīr al-motawaḥḥid (The rule of the solitary). Praca ta przez długi czas była znana wyłącznie z analizy, którą opracował Mojżesz z Narbonne. Oryginał pracy odkrył Miguel Asín Palacios. Zdaniem Avempace celem człowieka jest zjednoczenie się z intelektem czynnym, będącym emanacją boskości i osiągnięcie przez to doskonałości, która umożliwiłaby bycie obywatelem idealnego państwa. Z powodu niedoskonałości istniejących instytucji państwowych takie dążenie możliwe jest tylko w samotności. Dusza dążącej do doskonałości jednostki zaczyna partycypować w formach zawierających coraz mniej materii, aż osiągnie stan form czysto duchowych[2].

Wkład w fizykę

[edytuj | edytuj kod]

Polemizował z poglądami Arystotelesa. Krytykował twierdzenie, że czas spadania ciała jest wprost proporcjonalny do oporu zewnętrznego ośrodka. Według niego byłoby to prawdą, gdyby prędkość zależała tylko i wyłącznie od oporu. Powoływał się przy tym na obserwacje, że ciała niebieskie poruszają się z różnymi prędkościami okresowymi, a wg fizyki Arystotelesa nie powinny doświadczać oporu. Na tej podstawie Avempace uznał, że istnieje naturalna prędkość, która jest ograniczana wprost proporcjonalnie do oporu środowiska. Koncepcja ta prowadziła do wniosku, że ruch w próżni miałby skończoną prędkość, co także było niezgodne z fizyką Arystotelesa. Jego poglądy na ten temat zostały przedstawione przez Awerroesa[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Edward Grant: Średniowieczne podstawy nauki nowożytnej. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2005. ISBN 83-7469-045-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]