Badanie laryngologiczne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-12 wymaga dodania wiarygodnych źródeł medycznych dla zapewnienia weryfikowalności.

Możliwe, że zbyt mocno polega na źródłach pierwotnych. Podane poniżej informacje, mające charakter medyczny, mogą być częściowo lub w całości niepoparte dowodami naukowymi. Jako pozbawione odpowiednich źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Badanie laryngologiczne (badanie otorynolaryngologiczne, w skrócie badanie ORL) – badanie lekarskie wykonywane przez laryngologa.

W jego skład wchodzi:

• badanie zewnętrzne ucha i okolicy zausznej
• otoskopia – badanie przewodu słuchowego zewnętrznego i błony bębenkowej
• rynoskopia – badanie jamy nosowej
• badanie jamy ustnej
• badanie gardła
• rynoskopia tylna – badanie części nosowej gardła przez jamę ustną za pomocą lusterka i szpatuły
• laryngoskopia pośrednia – badanie krtani za pomocą lusterka, w tym ocena części krtaniowej gardła
• badanie węzłów chłonnych szyi

Dodatkowo uzupełnieniem badania ORL może być:

• badanie akumetryczne
• badanie otoneurologiczne – badanie obwodowego narządu równowagi, w tym badanie oczopląsu
• badanie czynności nerwu twarzowego i innych nerwów czaszkowych

Do badania ORL laryngolog używa najczęściej lustra czołowego lub lampy czołowej i specjalnych narzędzi.